Ubezpieczenie do Algierii

Algieria – co warto zobaczyć

Ruiny rzymskie w Timgad

Starożytne Timgad zostało założone przez największego z rzymskich imperatorów, Trajana, na miejscu dawnej kartagińskiej osady. Kompleks ruin został w 1982 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest on znany jako światowej klasy przykład rzymskiego planowania miejskiego.

Spacerując po tym miejscu, łatwo wyobrazić sobie zgiełk miasta, jaki panował w czasach rzymskich. pewnością jedno z najlepszych stanowisk archeologicznych w tym regionie Afryki Północnej. Dobrym pomysłem będzie wykupienie usług przewodnika, który ożywi historię tego miejsca oraz wyjaśni, jak wyglądała codzienność rzymskich obywateli dwa tysiące lat temu. 

Kasba w Algierze

Białe domy i wąskie uliczki sprawiają, że łatwo wyobrazić sobie życie w tym miejscu przed wiekami. Radzimy skorzystać z usług licencjonowanego przewodnika i trzymać wszystkie cenne rzeczy, jak portfel i dokumenty, w miejscach, w których nie dosięgną ich liczne w Kasbie dłonie kieszonkowców i drobnych złodziei. 

Konstantyna

Trzecie co do wielkości miasto Algierii, które częściowo zawieszone jest nad stromym kanionem, nad którym przewieszony został most linowy i już sama podróż tym mostem wzbudzić może sporo emocji, a u bardziej wrażliwych na ekspozycję osób – strach. Ostrzegamy jednak, że na tym liczba atrakcji w Konstantynie się kończy. 

Sahara

Pustynia Algierska, jak nazywana jest część Sahary położona na terytorium Algierii, pokrywa blisko 90% powierzchni kraju. Wizyty na południu Algierii i w regionie Sahary są dokładnie monitorowane przez władze. Wiele z miast i regionów na południu jest często niedostępnych dla zwiedzających, jednak kiedy wycieczka w te rejony Algierii jest możliwa, osoby mające w sobie żyłkę podróżnika, nie powinny się wahać. 

Wyprawa z otoczonego czerwonymi murami pustynnego miasta Tamanrasset, położonego głęboko w regionie Hoggar, do Tassili, miasta granicznego blisko Nigru na dalekim południu Algierii, jest niesamowitym doświadczeniem, którego nigdy nie zapomnisz.

Park Narodowy Tassili n’Ajjer

Ochroną w ramach parku narodowego objęta jest większość pasma górskiego Tasili n-Azdżar. Obszar tej znajduje się na liście dziedzictwa ludzkości od 1982 roku i na liście rezerwatów biosfery UNESCO od 1986 roku. Na terenie parku endemicznie występuje cyprys saharyjski. Ale nie tylko przyroda jest powodem objęcia ochroną tego miejsca. Znajdują się tam liczne stanowiska archeologiczne, bowiem w paśmie górskim odkryto malowidła skalne z okresu neolitu.

Ruiny rzymskie w Dżamila

Stanowisko archeologiczne, które znajduje się w północno-wschodniej części kraju. Ruiny są pozostałością rzymskiego miasta, którego początki datuje się na I w. n. e. Wykopaliska uwidoczniły takie elementy miasta, jak forum, termy, amfiteatr, łuk triumfalny czy świątynie.

Oran – Stare Miasto

Oran leży w północno-zachodniej części Algierii, nad Morzem Śródziemnym. Miasto składa się z dwóch części: nadbrzeżnej i zlokalizowanej na tarasach, w której znajdują się zabudowania. Najstarsze obiekty w tym mieście to m.in. cytadela Santa Cruz, Wielki Meczet z 1796 roku czy katedra Najświętszego Serca, która obecnie pełni funkcję biblioteki.

Wielki Erg Zachodni (Sahara)

To piaszczysta część północnej Sahary, która uchodzi za najgorętszą pustynię na świecie. Występują tam liczne oazy. Wokół tego obszaru biegnie szosa.

Tlemcen

Drugie po Oranie największe miasto w północno-zachodniej Algierii. Uznawane jest za stolicę sztuki andaluzyjskiej, na co składają się wpływy osmańskie, arabskie, berberyjskie, hiszpańsko-mauretańskie oraz zachodnie.

Bazylika Matki Boskiej Afrykańskiej w Algierze

Katolicka świątynia zbudowana w latach 1958-1972 w stylu bizantyjskim i neoromańskim. Bazylikę konsekrowano 2 lipca 1872 roku. Świątynia stoi na 124-metrowym klifie nad brzegiem morza. W absydzie kościoła znajduje się napis, który tłumaczy się jako: Matko Boża Afrykańska, módl się za nami i za muzułmanami.

Ubezpieczenie turystyczne do Algierii – ile kosztuje i jakie wybrać?

Algieria to raczej nietypowy kierunek turystycznych wojaży, dlatego tym bardziej istotne jest, żeby dobrze się na taki wyjazd przygotować. Oprócz zabrania niezbędnych dokumentów i bagaży, trzeba koniecznie pamiętać o ubezpieczeniu turystycznym, które już w standardowej wersji powinno gwarantować m.in.:

• pokrycie kosztów leczenia w razie wypadku lub choroby;
• pokrycie kosztów akcji ratowniczych;
• pokrycie kosztów transportu medycznego do kraju;
• pokrycie kosztów leczenia w razie COVID-19, a także zakwaterowania, wyżywienia i późniejszego powrotu do kraju w razie przymusowej izolacji/kwarantanny;
• odszkodowanie z NNW w razie doznania trwałego uszczerbku na zdrowiu w wyniku nieszczęśliwego wypadku;
• pokrycie szkód osobowych i rzeczowych spowodowanych przez ubezpieczonego w ramach OC w życiu prywatnym;
• ubezpieczenie bagażu w razie jego zgubienia, uszkodzenia lub kradzieży;
• usługi assistance w trakcie podróży.

W pierwszej kolejności przy wyborze polisy zwróć uwagę na sumę ubezpieczenia kosztów leczenia – ta musi być odpowiednio wysoka, żeby pokryć wszystkie niezbędne wydatki, w przeciwnym razie różnicę będziesz musiał ponieść z własnej kieszeni. A trzeba pamiętać, że chociaż leczenie w Algierii nie jest bardzo drogie (koszt wizyty lekarskiej to ok. 5 euro), co wynika z jego niższego niż w Europie standardu, w razie poważniejszego wypadku wymagającego akcji ratowniczej czy transportu do kraju, koszt gwałtownie wzrośnie.

Lepiej więc być przezornym i ubezpieczyć się na większą kwotę (minimum 200 000 zł), niż potem żałować. Tym bardziej, że różnice w cenie polisy są naprawdę niewielkie, sięgając zaledwie kilkunastu złotych. A ile zapłacimy za takie ubezpieczenie? Sprawdźmy to na przykładzie jednego dorosłego turysty, który wybiera się do Algierii na tydzień.

Okazuje się, że koszt ubezpieczenia nie przekracza 100 zł, co daje maksymalnie ok. 11 zł za dzień ochrony! Warto też pamiętać, że warunki ubezpieczeń różnią się u poszczególnych ubezpieczycieli, więc nie zawsze najdroższa oferta musi być najkorzystniejszą. Przykładowo, AXA Partners oferuje polisę z ubezpieczeniem kosztów leczenia w wysokości 600 000 zł za 64,12 zł, czyli o ponad 1 zł taniej, niż kosztuje ubezpieczenie mtu24.pl z niższą sumą ubezpieczenia KL. NNW oraz kwotą zabiezpieczenia bagażu (3000 zł).

Algieria – podstawowe informacje

Nazwa Algieria pochodzi od nazwy najstarszej osady i współczesnej stolicy kraju, Algieru, strategicznie położonego miasta portowego, będącego bramą zarówno do Europy, jak i Bliskiego Wschodu. Większość ludności kraju żyje na północy. 

Algieria nie jest państwem jednolitym etnicznie. Choć lwia część społeczeństwa arabskiego (lub arabsko-berberyjskiego) identyfikuje się z arabską kulturą algierską, to jednak plemiona berberyjskie, szczególnie w bardziej odizolowanych południowych regionach górskich i pustynnych, wciąż kultywują zwyczaje i tradycje berberyjskie. 

Podstawowym językiem Algierii jest arabski, którym posługuje się około 82% ludności. Francuski kolonializm, którego kraj doświadczył w przeszłości, spowodował, że język francuski jest drugim językiem wielu wykształconych Algierczyków, za to angielski nie jest aż tak popularny, choć sytuacja ta powoli zaczyna się zmieniać, szczególnie wśród młodszych pokoleń. Wielu mieszkańców Algierii posługuje się również różnymi dialektami języka berberyjskiego.

Algieria leży w północnej Afryce. Od wschodu graniczy z Tunezją i Libią, od południa z Nigrem, Mali i Mauretanią, od zachodu z Marokiem i Saharą Zachodnią (de facto z Marokiem, które sprawuje kontrolę nad Saharą Zachodnią), a od północy z Morzem Śródziemnym. Algieria zajmuje powierzchnię 2 381 751 kilometrów kwadratowych, co czyni ją największym krajem Afryki i dziesiątym co do wielkości krajem na świecie. 

Prawie dziewięć dziesiątych terytorium Algierii składa się z sześciu saharyjskich prowincji na południu kraju, jednak 90% ludności i większość miast znajduje się wzdłuż żyznego wybrzeża, znanego jako Tell, czyli wzgórze. Klimat jest pustynny, choć w zimie na wybrzeżu występują deszcze. Tylko 3% algierskiej ziemi nadaje się pod uprawę rolną.

Centra starych miast nazywane są Kasba, co oznacza twierdzę. Zazwyczaj znajdował się w tym miejscu zespół zabudowań o charakterze obronnym, który górował nad miastem. Wiele takich fortyfikacji przetrwało w Algierii do dzisiaj w świetnym stanie. Współcześnie jest to plac otoczony wąskimi alejkami, gdzie sprzedaje się różne tradycyjne rzemiosła, od dywanów, przez kosze, po wyroby garncarskie. Poza najstarszymi dzielnicami w architekturze dominują wpływy zachodnie i arabskie. 

Największym miastem jest stolica kraju, Algier, położony na północy, na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Jest to najstarsze miasto w kraju, którego początki sięgają prawie trzech tysięcy lat wstecz, do czasów fenickich. Służyło jako stolica kolonialna zarówno pod rządami osmańskimi, jak i francuskimi. 

W Kasbie położonej w centrum Algieru wiele budynków jest zniszczonych, ale wąskie uliczki tętnią życiem, dzieci się bawią, kupcy zachwalają swoje towary, a ludzie spacerują i robią zakupy. Kasba otoczona jest nowszymi budynkami w stylu europejskim. Miasto to eklektyczna mieszanka nowoczesnych wieżowców i tradycyjnej tureckiej oraz islamskiej architektury. Port w Algierze jest największy w kraju i stanowi centrum przemysłowe.

Oran, aglomeracja na zachód od Algieru, jest drugim co do wielkości miastem w kraju. Zostało zbudowane przez Arabów w 903 roku i przez kilkaset lat było ważnym punktem wymiany handlowej z Europą. W 1509 roku zostało zajęte przez Hiszpanów, którzy rządzili niem przez kolejne dwa wieki.  Następnie przechodziło z rąk do rąk, będąc nawet w pewnym momencie bazą piracką, aż w 1831 roku zostało zajęte przez Francuzów. W związku z tym wykazuje więcej wpływów europejskich niż jakiekolwiek inne miasto w Algierii, mieszcząc dużą liczbę katedr i francuskiej architektury kolonialnej.

Obszar oddalony nieco bardziej od wybrzeża to skalisty i suchy płaskowyż, na którym wypasa się bydło, głównie owce i kozy. Za płaskowyżem znajduje się Atlas Saharyjski, część długiego łańcucha gór Atlas –  stanowi on  granicę, za którą rozciąga się Wielki Erg Zachodni, będący już częścią Sahary. 

Warto dodać, że pomimo wysiłków rządu algierskiego, który usiłował powstrzymać ten proces poprzez nasadzanie sosen, Sahara wciąż przesuwa swoje granice dalej i dalej na północ. Jest to proces wolny, lecz systematyczny. 

Rozległa przestrzeń za Atlasem Saharyjskim nie jest jednak tak martwa, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Żyją tam  węże, jaszczurki i lisy. Liczne są także oazy, w których rosną daktylowce i drzewa cytrusowe.

Społeczeństwo i kultura Algierii

Jedzenie w Algierii

Narodowym daniem Algierii jest kuskus, czyli gotowanych na parze okrągłych ziaren pszenicy podawanej z jagnięciną lub kurczakiem, gotowanymi warzywami i sosem. Jest to tak podstawowe danie w algierskiej diecie, że jego nazwę w języku arabskim, ta’am, tłumaczy się jako “jedzenie”. Bardzo często, w postaci dodatków, na algierskich stołach ląduje cebula, rzepa, rodzynki, ciecierzyca i czerwona papryka, a także sól, pieprz, kminek i kolendrę. Kuskus może być podawany na słodko, z dodatkiem miodu, cynamonu lub migdałów. 

Popularna jest również jagnięcina, którą często przyrządza się na otwartym ogniu i podaje z chlebem. Danie to nazywa się mechoui. Inne popularne potrawy to chorba – pikantna zupa; dolma, mieszanka pomidorów i papryki oraz bourek, specjalność Algieru, składająca się z mięsa mielonego z cebulą i smażonymi jajkami, zwinięta i usmażona w cieście. Tradycyjnym posiłkiem berberyjskim wśród biedniejszej ludności jest ciasto z mieszanych ziaren i napój zmieszany z pokruszonego koziego sera, daktyli i wody.

Kobiety w Algierii

Kobiety pracują prawie wyłącznie w domu, zajmując się wszystkimi domowymi obowiązkami. Nie licząc rolnictwa, gdzie kobiety często pracują obok mężczyzn w polu, tylko 7% algierskich kobiet pracuje poza domem, większość z nich w tradycyjnie kobiecych zawodach, takich jak sekretarki, nauczycielki czy pielęgniarki. Kobiety mogą ubiegać się o urzędy publiczne, ale takie próby są nadal niezwykle rzadkie i często nieskuteczne.

Jak to w arabskiej kulturze bywa, kobiety w Algierii uważane są za słabsze od mężczyzn i wymagające ochrony. Najważniejsze decyzje powierza się mężczyznom. Panie żyją w bardzo wąskim kręgu społecznym, ograniczającym się do domu i rodziny. Niepodległość uzyskana od Francji w 1962 roku nie przyniosła większych zmian w tej sferze. 

Na mocy ustawy z 1984 roku kobiety uzyskały prawo do opieki nad dziećmi oraz do własnego posagu. Jednak prawo to uznaje kobiety za osoby  w zasadzie dożywotnio nieletnie, które potrzebują zgody męża lub ojca na większość interakcji społecznych, w tym na pracę poza domem. Decyzja o rozwodzie należy wyłącznie do męża. Oficjalnie dopuszczalne jest, choć w praktyce niezwykle rzadkie, posiadanie przez mężczyzn do czterech żon.

Małżeństwa w Algierii są tradycyjnie aranżowane albo przez rodziców pary, albo przez profesjonalną swatkę. Małżeństwo jest uważane nie tylko za związek dwóch osób, ale także, a może przede wszystkim, za związek dwóch rodzin. Uroczystości weselne trwają przez wiele dni. Pan młody pokrywa koszty uroczystości.

W plemionach berberyjskich panują nieco odmienne zasady, które znacznie różnią się pomiędzy poszczególnymi grupami. Rola kobiet z najliczniejszego berberyjskiego plemienia, Kabylów, jest najbardziej zbliżona do tradycji arabskiej; nie mogą one dziedziczyć majątku ani ponownie wyjść za mąż bez zgody męża, który się z nimi rozwiódł. 

Kobiety z plemienia Chaouia, choć nadal ograniczone społecznie, uważane są za posiadające specjalne magiczne moce, co daje im nieco wyższy status. M’zabici opowiadają się za równością społeczną, dążąc do alfabetyzacji mężczyzn i kobiet w swoich wioskach. 

Tuaregowie są anomalią wśród kultur szeroko rozumianego świata muzułmańskiego, ponieważ ich społeczeństwo jest zdominowane przez kobiety, które kontrolują gospodarkę i własność prywatną, a edukacja jest zapewniona na równi chłopcom i dziewczętom.

Islam w Algierii

99% obywateli Algierii to muzułmańscy sunnici. W kraju istnieje niewielka społeczność żydowska, której obecność sięga wieków wstecz. Chrześcijaństwo istniało w Algierii od czasów rzymskich, ale mimo wysiłków Europejczyków, zwłaszcza francuskich kolonizatorów, aby nawrócić Algierczyków, liczba algierskich chrześcijan jest bardzo mała. 

Islam stanowi nie tylko podstawę życia religijnego w Algierii, ale jest również traktowany jako wspólna płaszczyzna zarówno kulturową, jak i duchowa, spajająca kraj. Wśród algierskich muzułmanów istnieje szeroki wachlarz praktyk religijnych, przy czym mieszkańcy wsi wykazują się w tym zakresie większą ortodoksją.

Na pustyni istnieją pozostałości rdzennej religii berberyjskiej, która została prawie całkowicie wchłonięta przez islam. Pomimo sprzeciwu zarówno francuskich kolonizatorów, jak i rządu algierskiego, który postrzegał tę religię jako zagrożenie dla wspomnianej jedności kraju, nadal istnieją organizacje, zwane bractwami, które trzymają się swoich magicznych praktyk i ceremonii. 

Podziały społeczne

Większość Algierczyków to ludzie ubodzy. Najlepiej radzą sobie wykształceni mieszkańcy największych miast. Generalnie, co wcale nie jest niczym niezwykłym również w innych krajach, niezależnie od regionu świata, mieszkańcy miast patrzą z góry nie tylko na Berberów, ale także na wiejskich, półkoczowniczych Arabów, którzy mówią innym dialektem. 

Tożsamość narodowa Algierii opiera się na połączeniu kultury berberyjskiej i arabskiej. Silny wpływ islamu we wszystkich aspektach życia Algierczyków tworzy poczucie tożsamości, które wykracza poza granice kraju, obejmując inne narody arabskie. 

Pomiędzy Arabami i Berberami istnieje pewna nieufność, która sięga wieków wstecz, do podboju tych terenów przez arabskich osadników. Chociaż większość Berberów przyjęła religię islamską, pozostają oni odrębni kulturowo i nawet jeśli są zmuszeni do migracji do miast w poszukiwaniu pracy, wolą żyć w klanach i nie integrować się z dominującym społeczeństwem arabskim. 

Stroje tradycyjne

W miastach większość mężczyzn, a także niektóre młodsze kobiety, noszą się na modłę europejską. Tradycyjnym strojem jest biała wełniana peleryna noszona na długą bawełnianą koszulę. Na ramiona zarzuca się czasem pelerynę wierzchnią, zwaną burnusem; na lato jest ona wykonana z lnu, a na zimę z wełny. Czasami burnus jest gładki, a czasami zdobiony fantazyjnymi haftami, wskazującymi na bogactwo właściciela. Tradycyjnym nakryciem głowy jest czerwony fez owinięty białą tkaniną. Przypomina on czapkę, w której często przedstawiany jest słynny Alladyn. 

Strój kobiet jest podobny, choć, jak łatwo można się domyślić, w większym stopniu zasłania ciało. Haik, czyli strój z materiału owijanego spiralnie wokół ciała, oplata je od głowy do stóp i jest noszony na luźne spodnie, które są zebrane w kostce. 

Gospodarka Algierii

Gospodarka Algierii opiera się głównie na ropie naftowej i gazie ziemnym. Kraj ten posiada piąte co do wielkości złoża gazu ziemnego na świecie i jest jego drugim co do wielkości eksporterem. Posiada również czternaste co do wielkości złoża ropy naftowej na świecie.

W momencie uzyskania niepodległości gospodarka opierała się głównie na rolnictwie, jednak od tego czasu inne gałęzie przemysłu przyćmiły znaczenie upraw rolnych, co nie jest niczym zaskakujący, biorąc pod uwagę, jak mały areałem rolniczym dysponuje Algieria. 

Ponadto przemysł rolniczy jest nękany przez susze, proces pustynnienia, nierozwinięty system irygacyjny brak maszyn, a także przez politykę gospodarczą rządu, która faworyzuje przemysł.

Większość produkowanej żywności przeznaczona jest na rynek lokalny, a najpopularniejsze uprawy to pszenica, jęczmień, kukurydza i ryż, a także owoce i warzywa. Jednak Algieria jest w stanie wyprodukować tylko 25% swojego zapotrzebowania na żywność.

Kraj ma poważny problem z bezrobociem, a odsetek osób niezatrudnionych, zwłaszcza na obszarach wiejskich, sięga często 30%. To powoduje, że wielu młodych mężczyzn wyjeżdża do miast w poszukiwaniu pracy. Spora liczba Algierczyków wyemigrowała do Francji. Wielu z nich wraca do domu latem, aby zobaczyć się z rodziną.

FAQ – najczęściej zadawane pytania o Algierię