Bangladesz – co warto wiedzieć przed wyjazdem?

Atrakcje Bangladeszu

Choć Bangladesz to kraj mało popularny wśród przyjezdnych i zmagający się z licznymi problemami, bez wątpienia można w nim znaleźć wiele do zobaczenia. Jakie są najbardziej atrakcyjne turystycznie miejsca?

Dhaka

Stolica Bangladeszu i jedno z najgęściej zaludnionych miast świata, w którym warto zobaczyć m.in. pochodzący z XI wieku kompleks świątynny Dhakeshwari, Różowy Pałac (Ahsan Manzil) z Muzeum Narodowym czy muzułmańską świątynię Baitul Mukarram. W Dhace warto zobaczyć także Fort Lalbagh, który zbudowano za czasów Mogołów w XVII wieku, a także okazały budynek parlamentu (Jatiya Sangsad Bhaban).

Paharpur

Somapura Mahavira (Wielki Klasztor) pełnił rolę ważnego ośrodka intelektualnego buddyzmu aż do XII wieku. Budowla to wyjątkowe miasto-klasztor położone w północno-zachodnim Bangladeszu. Znajduje się on na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Sonargaon 

Historyczne miasto położone w środkowej części kraju, w którym można zobaczyć ślady złotej epoki w historii Bangladeszu.

Bagerhat 

Wpisane na listę UNESCO miasto meczetów z XV wieku.

Chittagong 

Portowe miasto, w którym można wypocząć na malowniczej plaży Patenga lub nad jeziorem Foy, albo odwiedzić kompleks świątynny Baizid Bostami.

Cox’s Bazar (Koks Badźar) 

Miasto założone przez brytyjskiego oficera w 1798 roku na brzegu Zatoki Bengalskiej. Obecnie to popularny ośrodek wypoczynkowo-turystyczny, który przyciąga wczasowiczów ciągnącą się na długości 125 km piaszczystą plażą – najdłuższa na świecie.

Kaukata

W tym nadmorskim mieście położonym na południu Bangladeszu poza wspaniała plażą odbywają się festiwale Rush Purnima i Maghi Purnima, podczas których pielgrzymi buddyjscy i hinduscy kąpią się w wodach zatoki. Organizowane są wtedy także tradycyjne jarmarki.

Park Narodowy Sundarbanów

W delcie Gangesu i Brahmaputry wyznaczono park na części lasów namorzynowych, które są największe na świecie. Teren ten zamieszkują tygrysy bengalskie. Najlepiej odwiedzić go między grudniem a lutym, gdy pogoda jest najlepsza. W czasie monsunów obszar parku jest zalewany, a także rośnie wtedy aktywność drapieżników.

Mahasthangarh

To jedne z najstarszych stanowisk archeologicznych w Bangladeszu. Na obszarze tym odkryto ufortyfikowany obszar w tym cytadelę oraz liczne pozostałości świątyń. Znajduje się on na północy kraju.

Ubezpieczenie turystyczne do Bangladeszu

Podczas każdej podróży, nieważne czy dalszej, czy bliższej, może dojść do nieprzewidzianych sytuacji. Choroby czy wypadki chodzą po ludziach i często niewiele trzeba, żeby wymarzony urlop zamienił się w bardzo przykre i kosztowne wspomnienie. Na taką okoliczność warto się zabezpieczyć, wybierając odpowiednie ubezpieczenie turystyczne. Co najczęściej wchodzi w jego skład?

• Ubezpieczenie kosztów leczenia,
• ubezpieczenie NNW podróżne,
• ubezpieczenie OC w życiu prywatnym,
• ubezpieczenie bagażu.

Oczywiście polisę można rozszerzyć, np. o ubezpieczenie w razie uprawiania sportów ekstremalnych, klauzulę chorób przewlekłych czy klauzulę alkoholową. Ile kosztuje taka polisa? Sprawdźmy na przykładzie dorosłego turysty, który wybiera się na tydzień do Bangladeszu. Planuje on wypoczynek i zwiedzanie i nie choruje przewlekle.

Zobaczmy jeszcze, jak zmienią się ceny ubezpieczenia, gdy zwiększymy liczbę ubezpieczonych do pary podróżnych lub 4-osobowej rodziny. Warunki ochrony pozostały bez zmian w każdej firmie.

Bangladesz – podstawowe informacje

Bangladesz leży nad Zatoką Bengalską w południowej Azji. Od zachodu i północy graniczy z Indiami, a od południowego wschodu z Mjanmą (dawną Birmą). 

W topografii przeważają nisko położone tereny zalewowe. Około połowa całkowitego obszaru jest aktywnie deltowa i jest podatna na powodzie w sezonie monsunowym od maja do września. Rzeka Ganges/Padma wpływa do kraju z północnego zachodu, a Brahmaputra/Jamuna z północy. Stolica kraju, Dhaka, znajduje się w pobliżu miejsca, gdzie spotykają się te systemy rzeczne. Bangladesz jest krajem rolniczym, obszary rolne zajmują około 63% powierzchni kraju. W sektorze rolniczym zajęcie znajduje niemal połowa pracowników (45%). 

Bangladesz jest jednym z najgęściej zaludnionych krajów na planecie, w którym na powierzchni 144 000 kilometrów kwadratowych żyje prawie 173 milionów ludzi! Daje to 13. miejsce wśród najbardziej zaludnionych miejsc na ziemi. 

Obszar ten tworzył niegdyś, wraz z obecnym indyjskim stanem Bengal Zachodni, prowincję Bengal w Indiach Brytyjskich. Po podziale Indii w 1947 roku stał się pakistańską prowincją Bengal Wschodni (później przemianowaną na Pakistan Wschodni), jedną z pięciu prowincji Pakistanu, oddzieloną od pozostałych czterech aż 1800 kilometrami terytorium Indii. W 1971 roku stał się niepodległym państwem Bangladesz, ze stolicą w Dhace (Dhaka, dawniej Dhakka).

Bangla – język Bangladeszu

Najważniejszym elementem tożsamości narodowej Banglijczyków jest język Bangla (nazywany także bengalskim), którym włada 300 milionów ludzi z Bangladeszu, Bengalu Zachodniego i Biharu, a także wielu ludzi posługujących się językiem bengalskim w innych stanach Indii. 

To bardzo stary język, który powstał jeszcze przed narodzinami Chrystusa. Bangla różni się w zależności od regionu, w którym jest używany, do tego stopnia, że użytkownicy dwóch odmiennych dialektów mogą się wzajemnie nie zrozumieć, choć to oczywiście dość skrajna sytuacja. Różnice polegają jednak przede wszystkim na inaczej położonym akcencie lub wymowie poszczególnych słów oraz na drobnych detalach gramatycznych.

Język Bangla ma dwa odrębne style: sadhu bhasa, styl literacki, który zawiera wiele słów pochodzących z sanskrytu, i calit bhasa, styl potoczny, który jest wykorzystywany na co dzień, w mowie potocznej, zarówno mówionej, jak i pisanej. Bangla zawiera wiele słów zapożyczonych z portugalskiego, angielskiego, arabskiego, perskiego i hindi.

Flaga i tożsamość narodowa

Flaga to ciemnozielony prostokąt z czerwonym kołem tuż po lewej stronie od środka. Zieleń symbolizuje drzewa i pola uprawne, a czerwień wschodzące słońce i krew przelaną w wojnie o wyzwolenie w 1971 roku. Hymn narodowy został zaczerpnięty z wiersza noblisty Rabindranatha Tagore i łączy miłość do natury i ziemi z poczuciem odrębności narodowej.

Od czasu uzyskania niepodległości w 1971 roku tożsamość i państwowość Banglijczyków (lub Bengalczyków) stale ewoluuje, skręcają w stronę islamu i państwa wyznaniowego, a wiara muzułmańska staje się coraz ważniejszym komponentem życia publicznego. Wiele świąt religijnych obchodzonych jest jako święta narodowe, a islam w coraz większym stopniu przenika przestrzeń publiczną i media.

Klimat

Bangladesz ma typowy klimat monsunowy charakteryzujący się deszczowymi wiatrami, umiarkowanie ciepłymi temperaturami i wysoką wilgotnością. Rok podzielony jest na deszczową, wilgotną porę letnią (marzec-czerwiec) i suchą porę zimową (październik-luty). W ciągu roku temperatura waha się od 14°C do 34°C i rzadko spada poniżej 11°C lub przekracza 36°C. Najcieplejsze miesiące to kwiecień, maj i czerwiec, zaś najzimniej jest w grudniu i styczniu. 

Klimat Bangladeszu charakteryzuje się bardzo wysokimi opadami atmosferycznymi i silnymi burzami, które występują na początku lata (w kwietniu i maju) i pod koniec sezonu monsunowego (od września do października, a czasem w listopadzie). 

Podczas burz prędkość wiatru może dochodzić do 160 km/h, co przyczynia się do powstawania bardzo wysokich fal na wodach Zatoki Bengalskiej, które osiągają wysokość 6 metrów, a następnie rozbijają się z ogromną siłą o obszary i wyspy przybrzeżne, powodując liczne ofiary wśród ludności. 

Od początku XVIII wieku, kiedy to po raz pierwszy prowadzono dane statystyczne, ponad 1 000 000 osób zginęło z powodu takich przybrzeżnych sztormów, z czego około 815 000 w zaledwie trzech sztormach, które miały miejsce w 1737, 1876 i 1970 roku. W XX wieku wcale nie było pod tym względem lepiej. 

W roku 1970 cyklon zabił około 500 tysięcy ludzi, co było jedną z największych klęsk żywiołowych XX wieku. Cyklon tropikalny z 1991 roku zabił około 100 tysięcy osób i spowodował ogromne straty. Do tego dochodzą częste powodzie i związane z nimi klęski głodu. Bangladesz cały czas żyje na krawędzi katastrofy. 

Grupy etniczne

Najliczniejszą grupą są oczywiście Banglijczycy, którzy stanowią aż 98% całego społeczeństwa. Nie-Banglijczycy – składający się głównie z mniejszych grup tubylczych – stanowią tylko niewielki ułamek populacji. Większość z tych ludów zamieszkuje Wzgórza Chittagong na południowym wschodzie, najsłabiej zaludniony obszar kraju.

Niektóre są spokrewnione z ludami Mjanmy (Birmy), a wiele z nich wyznaje buddyzm, choć zarówno hinduizm, jak i chrześcijaństwo mają wśród Banglijczyków swoich reprezentantów. 

Bangladesz – społeczeństwo i kultura

Gram, czyli znaczenie wsi

Większość mieszkańców Bangladeszu (około 65%) mieszka na obszarach wiejskich. Wielu Banglijczyków czuje się silnie związanych ze wsią (gram), a wiejski styl życia jest idealizowany i stawiany na piedestale. Prawie każdy Banglijczyk posiada na wsi liczną rodzinę. Wielu z tych, którzy przenoszą się do większych miast w poszukiwaniu pracy, odwiedza rodzinne strony podczas wakacji i świąt, aby podtrzymać relacje i więzi z wiejską społecznością. 

Grupa ponad jednostką

Bangladesz jest społeczeństwem kolektywistycznym, co oznacza, że wielu Banglijczyków jest zorientowanych na wspólnotę lub rodzinę. Jednostki często rozumieją siebie raczej jako członków większej grupy, swojej wioski, rodziny lub religii, aniżeli jako jednostkę. 

Oczekuje się, że interesy rodziny lub społeczności staną ponad interesami jednostki. Tam, gdzie powstają silne więzi społeczne, oczekuje się, że będą one długotrwałe i niezawodne. W istocie Banglijczycy mogą prawie zawsze polegać na rodzinie i przyjaciołach jak na siatce bezpieczeństwa w celu uzyskania pomocy w praktycznie każdej dziedzinie życia.

Komunikacja

Banglijczycy, jak większość narodów Azji południowo-wschodniej, należą do kultur komunikacji wysokokontekstowej, czyli bardzo rzadko mówią coś wprost. Opinie są często przekazywane w sposób zawoalowany. Istnieje tendencja do unikania mocno sformułowanych wypowiedzi i dążenia do konfrontacji.

W przypadku pytań i próśb, które wymagają odpowiedzi “tak” lub “nie”, Banglijczycy mają tendencję do formułowania swoich odpowiedzi w taki sposób niekategoryczny i nieostateczny. Zwroty takie jak “to może być trudne”, “mogę spróbować” lub “muszę to przemyśleć” mogą oznaczać i zazwyczaj oznaczają odmowę. Dłuższe milczenie jest również często wykorzystywane jako narzędzie komunikacji i należy je odczytywać jako odmowę lub co najmniej niechętne nastawienie do przedstawianych kwestii.

Jednak styl komunikacji, jaki przyjmuje Banglijczyk, zależy generalnie od stopnia znajomości z rozmówcą. Do bliskich krewnych lub przyjaciół mogą mówić w sposób bardziej bezpośredni, natomiast do znajomych lub w kontekście zawodowym zachowają więcej dystansu. Banglijczycy mają tendencję do komunikowania się długimi i bogatymi zdaniami, choć bez znajomości ich języka nie jesteśmy w stanie tego docenić. Banglijczycy często mówią łagodnie i prawie nigdy nie podnoszą głosu, gdyż jest to oznaka utraty kontroli nad sobą, co jest bardzo negatywnie odbierane w ich kulturze.

FAQ – najczęściej zadawane pytania o podróż do Bangladeszu