Ubezpieczenie do Jordanii

Jordania – atrakcje turystyczne

Każdy słyszał o Petrze, ale błędem byłoby sądzić, że na niej kończą się jordańskie atrakcje. Wręcz przeciwnie, wartych odwiedzenia miejsc jest tam znacznie więcej i wcale nie ograniczają się one do zabytków historycznych. Zwiedzanie, podziwianie pustynnych cudów natury, a może nurkowanie? W Jordanii każdy znajdzie coś dla siebie.

Petra 

Jedno z takich miejsc, których przedstawiać nie trzeba, ale i tak to zrobimy. Petrę, czyli pozostałości starożytnego wykutego w skale miasta Nabatejczyków, zobaczyć bowiem trzeba, nie tylko dlatego, że jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Zachwycające pięknem, architekturą i klimatem miasto to oczywiście imponujące wapienne budowle, ale też liczne szlaki, które pozwolą dokładnie je poznać. Prawdziwa perła Bliskiego Wschodu.

Wadi Rum 

Pustynna dolina położona pośród niesamowitych skalnych formacji, robiących wrażenie również swoim czerwonym kolorem (nic dziwnego, że to miejsce bardzo często “grało” powierzchnię Marsa lub innych planet w hollywoodzkich przebojach). Warto spędzić tam noc i zobaczyć oszałamiający wschód słońca na pustyni.

Amfiteatr Rzymski w Ammanie

Ten znajdujący się we wschodniej części miasta zabytek powstał w II w. n.e. za panowania Rzymian. To jeden z najbardziej znanych punktów miasta. Amfiteatr mógł pomieścić 6000 widzów. Obiekt wykorzystywany jest do dzisiaj – odbywają się tam targi, koncerty czy inne ceremonie.

Cytadela w Ammanie

W centrum miasta znajduje się stanowisko archeologiczne, gdzie odkryto obiekty z bogatej historii miasta – można je podziwiać w znajdującym się tam Muzeum Archeologicznym. Na miejscu można zobaczyć przede wszystkim budowle z czasów rzymskich, bizantyjskich i rządów Umajjadów – ruiny Świątyni Herkulesa czy Pałac Umajjadów.

Zamek Ajloun

Zabytek pochodzący z XII wieku jest przykładem muzułmańskiej budowli obronnej. Zbudowano go na szczycie wzgórza Jabal’Auf. W XIII wieku za panowania mameluków zamek został rozbudowany. Część budowli otwarta jest dla turystów – w środku znajdują się także eksponaty muzealne.

Morze Martwe 

Właściwie to jezioro wciśnięte między Jordanię, Izrael i Palestynę, które słynie ze swojego ogromnego zasolenia oraz położenia ok. 430 m pod powierzchnią morza. Kąpiel w jego turkusowych wodach pięknie kontrastujących z białymi solnymi formacjami to obowiązkowy punkt każdej wycieczki.

Dżarasz 

Ruiny starożytnego miasta, które swój największy rozkwit przeżywało w czasach rzymskich. Widać to po jego doskonale zachowanych pozostałościach, wśród których są m.in. teatry, hipodrom, łaźnie, forum czy łuk triumfalny.

Al-Karak 

Miasto słynące ze znajdującego się w nim XII-wiecznego zamku Krzyżowców. Oprócz imponujących ruin warto zobaczyć też widok ze szczytu położonej na wzniesieniu fortecy.

Góra Nebo 

Coś dla miłośników historii biblijnych, bo to właśnie z Góry Nebo Mojżesz miał podziwiać Ziemię Obiecaną, jest to także miejsce jego śmierci i pochówku. Dziś znajduje się tam Sanktuarium Mojżesza z parkiem archeologicznym.

Akaba 

Miasto w południowej części kraju i jedyny port w Jordanii położony nad Morzem Czerwonym, który pełni też funkcję popularnego kurortu turystycznego. Plaże, palmy i rafa koralowa to świetny sposób na chwilę wytchnienia w podróży, a koniecznie odwiedzić Akabę muszą miłośnicy nurkowania, bo warunki do jego uprawiania są tu fantastyczne.

Jordania – podstawowe informacje

Jordania nie należy do dużych państw, a jej powierzchnia wynosi około 91 900 km². Kraj leży w centrum Bliskiego Wschodu, dzieląc północną granicę z Syrią, wschodnią z Irakiem, południową i wschodnią z Arabią Saudyjską oraz zachodnią z rzeką Jordan, Morzem Martwym i Izraelem i Zachodnim Brzegiem Jordanu.

Obszar Zachodniego Brzegu Jordanu (nazwany tak, ponieważ leży na zachód od rzeki Jordan) znajdował się pod panowaniem Jordanii w latach 1948-1967, ale w 1988 roku Jordania zrzekła się swoich roszczeń do tego terytorium. Jordania ma 26 km linii brzegowej nad Zatoką Akaba na południowym zachodzie, gdzie znajduje się jedyny port – Al-ʿAqabah.

W Jordanii znajdują się jałowe pustynie, żyzne doliny oraz kolorowe góry skaliste i piaskowe. Znajduje się tu najniżej położony punkt na ziemi, Morze Martwe, oraz Wielka Dolina Ryftowa, która powstała dwadzieścia milionów lat temu w wyniku przesunięcia się płyt tektonicznych i rozciąga się od Jeziora Tyberiadzkiego na południe przez Jordanię do wschodniej Afryki.

Jordania jest młodym państwem, które znajduje się na starożytnej ziemi noszącej ślady bytności wielu wielkich cywilizacji. Region ten, oddzielony od starożytnej Palestyny rzeką Jordan, odegrał znaczącą rolę w historii biblijnej. W jego granicach leżą starożytne biblijne królestwa Moabu, Gileadu i Edomu, a także słynne miasto z czerwonego kamienia – Petra, stolica królestwa Nabatejczyków i rzymskiej prowincji Arabia Petraea. 

W konstytucji jordańskiej z 1952 roku umieszczono zapisy, w myśl których Jordania jest monarchią konstytucyjną, dziedziczną, z parlamentarną formą rządów. Oficjalną religią jest islam, a Jordanię uznaje się za część arabskiej ummah (“narodu”). Król pozostaje najwyższą władzą w kraju i sprawuje władzę wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą. 

Na czele jordańskiego rządu centralnego stoi premier mianowany przez króla, który wybiera również gabinet. Zgodnie z konstytucją nominacje zarówno premiera, jak i gabinetu podlegają zatwierdzeniu przez parlament. Gabinet koordynuje pracę różnych resortów i ustala ogólne kierunki polityki.

Konstytucja Jordanii przewiduje istnienie dwuizbowego Zgromadzenia Narodowego (Majlis al-Ummah), którego izbą wyższą jest Senat (Majlis al-Aʿyan), a izbą niższą – Izba Reprezentantów (Majlis al-Nuwwāb). Aʿyan (“notable”) Senatu są mianowani przez króla na czteroletnie kadencje; wybory do nuwwāb (“deputowanych”) Izby Reprezentantów, planowane co najmniej raz na cztery lata, często są zawieszane.

Sądownictwo jest konstytucyjnie niezależne, choć sędziowie są mianowani i odwoływani na mocy królewskiego irādah (“dekretu”) po decyzji Rady Sądownictwa. Istnieją trzy kategorie sądów. Pierwszą kategorię stanowią sądy powszechne, w tym sądy pokoju, sądy pierwszej instancji oraz sądy apelacyjne i kasacyjne w Ammanie, które rozpatrują apelacje przekazywane przez sądy niższej instancji. 

Konstytucja przewiduje również istnienie Diwān Khāṣṣ (Rady Specjalnej), która interpretuje ustawy i orzeka o ich zgodności z konstytucją. Drugą kategorię stanowią sądy Sharīʿah (islamskie) oraz inne sądy religijne dla niemuzułmanów; sprawują one jurysdykcję w sprawach dotyczących statusu osobistego. Trzecią kategorię stanowią sądy specjalne, takie jak sądy ziemskie, rządowe, majątkowe, miejskie, podatkowe i celne.

Jordania jest podzielona na 12 administracyjnych muḥāfaẓāt (gubernatorstw), które z kolei dzielą się na okręgi i podokręgi, a na czele każdego z nich stoi urzędnik mianowany przez ministra spraw wewnętrznych. Miasta i miasteczka mają burmistrzów i częściowo wybierane rady.

Stolicą i największym miastem kraju jest Amman – nazwany tak na cześć Ammonitów, którzy uczynili z niego swoją stolicę w XIII wieku p.n.e. Amman odgrywał olbrzymią rolę przez całą swoją historię, a obecnie jest jednym z głównych ośrodków handlowych i transportowych regionu oraz jedną z najważniejszych stolic kulturalnych świata arabskiego.

Flaga Jordanii składa się z poziomych pasów w kolorach czarnym, białym i zielonym oraz czerwonego trójkąta z białą, siedmioramienną gwiazdą po stronie podnoszącej. Flaga narodu palestyńskiego jest identyczna, ale nie ma na niej białej gwiazdy.

Do 1918 roku Jordania była częścią Imperium Osmańskiego, a następnie terytorium mandatowym Wielkiej Brytanii. Od 1946 roku Jordania jest niepodległym królestwem. Jest także jednym z najbardziej liberalnych politycznie krajów świata arabskiego, a jej rządzący dokładają starań w utrzymanie pokoju i stabilności w regionie. 

Geografia Jordanii

Ukształtowanie terenu

Jordania ma trzy główne regiony geograficzne (patrząc od wschodu do zachodu): pustynię, wyżyny na wschód od rzeki Jordan oraz Dolinę Jordanu (północno-zachodnia część wielkiego systemu ryftów wschodnioafrykańskich).

Region pustynny znajduje się w większości w obrębie Pustyni Syryjskiej – przedłużenia Pustyni Arabskiej – i zajmuje wschodnią i południową część kraju, stanowiąc ponad cztery piąte jego terytorium. Północna część pustyni składa się z lawy wulkanicznej i bazaltu, a jej południowa część z wychodni piaskowca i granitu. Krajobraz jest bardzo zniszczony, głównie przez wiatr. Wyżyny na wschód od rzeki Jordan, skarpy górującej nad doliną ryftową, mają średnią wysokość 600-900 metrów i wznoszą się na południu do około 1754 metrów na górze Ramm, najwyższym punkcie Jordanii. Nasypy piaskowca, kredy, wapienia i krzemienia rozciągają się aż po skrajne południe, gdzie przeważają skały iglaste. Dolina Jordanu obniża się do około 430 metrów poniżej poziomu morza przy Morzu Martwym, najniższym naturalnym punkcie na powierzchni Ziemi.

Rzeka Jordan, o długości około 300 km, meandruje na południe, odprowadzając wody Jeziora Tyberiadzkiego (bardziej znanego jako Morze Galilejskie), rzeki Jarmuk i strumieni dolinnych obu płaskowyżów do Morza Martwego, które zajmuje centralną część doliny. Gleba w jego dolnym biegu jest bardzo zasolona, a brzegi Morza Martwego składają się ze słonych bagien, na których nie rozwija się roślinność. Uważa się, że Wadi al-ʿArabah (zwana też Wadi al-Jayb), całkowicie odludny region, zawiera bogate złoża zasobów mineralnych.

Klimat Jordanii

Klimat Jordanii jest zróżnicowany – od śródziemnomorskiego na zachodzie po pustynny na wschodzie i południu, ale na ogół jest to klimat suchy. Bliskość Morza Śródziemnego ma największy wpływ na klimat, choć kontynentalne masy powietrza i wysokość nad poziomem morza również go zmieniają. 

W Jordanii panuje zazwyczaj klimat podzwrotnikowy suchy, z dość mroźnymi zimami wynikającymi z wysokości nad poziomem morza i słonecznymi latami, które są gorące, ale częściowo łagodzone przez dość dużą wysokość nad poziomem morza. Większą część Jordanii zajmuje płaskowyż o wysokości od 700 do 1200 metrów. Płaskowyż jest przerwany jedynie na zachodzie wąską doliną rzeki Jordan, która sięga nawet poniżej poziomu morza i charakteryzuje się wyższymi temperaturami, łagodnymi zimami i bardzo gorącymi latami. 

Średnie miesięczne temperatury w Ammanie na północy wahają się między 8 a 26°C, natomiast w Al-ʿAqabah na dalekim południu między 16 a 33°C. W całym kraju przeważają wiatry z zachodu na południowy zachód, ale często zdarzają się gorące, suche i pyłowe wiatry wiejące z południowego wschodu od Półwyspu Arabskiego, które przynoszą krajowi najbardziej nieprzyjemną pogodę. Wiatry te, znane lokalnie jako khamsin, wieją najczęściej na początku i pod koniec lata i mogą trwać przez kilka dni, po czym gwałtownie ustają wraz ze zmianą kierunku wiatru i napływem znacznie chłodniejszego powietrza.

Opady występują w czasie krótkich, chłodnych zim, a ich roczna suma waha się od 400 mm na północnym zachodzie w pobliżu rzeki Jordan do mniej niż 100 mm na południu. Na wyżynach na wschód od rzeki Jordan suma roczna wynosi około 355 mm. W samej dolinie średnia roczna suma opadów wynosi 200 mm, a na obszarach pustynnych nawet nie ćwierć tej wartości. Na wyżynach występują sporadyczne opady śniegu i przymrozki, ale w dolinie ryftowej są one rzadkością. Wraz z szybkim wzrostem liczby ludności Jordanii niedobór wody w największych miastach staje się jednym z głównych problemów społecznych.

Od listopada do marca występują bardziej intensywne niż zwykle deszcze i wówczas koryta rzek, zwane wadis, które pozostają suche przez większość roku, mogą nagle wypełnić się wodą i utrudnić poruszanie się po kraju.

Nad Jordanią wieje czasami silny i gorący wiatr z Pustyni Egipskiej, który przynosi burze piaskowe i pyłowe; zdarza się to częściej wiosną i jesienią.

Fauna i flora Jordanii

Flora Jordanii dzieli się na trzy odrębne typy: śródziemnomorski, stepowy (bezdrzewne równiny) i pustynny. Na wyżynach dominuje typ śródziemnomorski, z gęstymi krzewami i małymi drzewami, natomiast w suchszym regionie stepowym na wschodzie najczęściej występują gatunki z rodzaju Artemisia (piołun). Na stepie przeważa roślinność trawiasta, ale występują też pojedyncze drzewa i krzewy, takie jak lotos owocowy i pistacja górska. Na pustyni, po niewielkich zimowych deszczach, roślinność rośnie skąpo w zagłębieniach terenu oraz na zboczach i dnach dolin.

Tylko niewielka część powierzchni Jordanii jest zalesiona – lasy występują tylko na skalistych wyżynach i przetrwały one zniszczenia dokonane zarówno przez mieszkańców wsi, jak i koczowników. Rząd Jordanii promuje ponowne zalesianie, dostarczając rolnikom darmowe sadzonki. W wyższych partiach wyżyn dominują takie gatunki drzew, jak dąb Aleppo (Quercus infectoria Olivier), dąb kermes (Quercus coccinea), pistacja palestyńska (Pistacia palaestina), sosna Aleppo (Pinus halepensis) i poziomka wschodnia (Arbutus andrachne). Występują tam również dzikie oliwki, a jałowiec fenicki (Juniperus phoenicea L.) występuje w regionach o niższych opadach. Narodowym kwiatem jest irys czarny (Iris nigricans).

Flora obejmuje dziki, ibeksy oraz gatunki dzikich kóz występujących w wąwozach oraz w oazie ʿAyn al-Azraq. Obszar ten zamieszkują również zające, szakale, lisy, żbiki, hieny, wilki, gazele, ślepe kretowiny, mangusty i nieliczne lamparty. Występują tu również stonogi, skorpiony i różne rodzaje jaszczurek. Wśród ptaków można spotkać orła przedniego i sępa, a wśród dzikiego ptactwa – gołębia i kuropatwę.

Jakie ubezpieczenie turystyczne do Jordanii wybrać?

Mimo że Jordania jest krajem bezpiecznym, dość liberalnym i otwartym na zagranicznych turystów, przed podróżą i tak zaleca się wykupienie ubezpieczenia turystycznego. Polisa powinna obejmować wszystkie planowane aktywności, a jeśli wśród nich znajdą się takie klasyfikowane w OWU przez ubezpieczyciela jako sporty ekstremalne bądź wysokiego ryzyka, potrzebne będzie wykupienie dodatkowego rozszerzenia.

Ile kosztuje leczenie w Jordanii?

Opieka medyczna w Jordanii stoi na wysokim poziomie, zwłaszcza w miastach, jednak za tym idą również jej wysokie koszty. Jednorazowa wizyta lekarska to wydatek rzędu 30-50 dinarów jordańskich (ok. 170-280 zł), a za dobę hospitalizacji można zapłacić nawet do 80 dinarów (ok. 450 zł). Konieczne jest posiadanie odpowiednich środków lub ubezpieczenia gwarantującego dokonanie płatności.

Aby zagwarantować sobie pomoc medyczną, a jednocześnie nie płacić wysokich rachunków, konieczne jest znalezienie ubezpieczenia podróżnego z jak najwyższą sumą ubezpieczenia kosztów leczenia. Kwoty rzędu 100-200 tys. zł mogą okazać się za małe, gdy zajdzie dodatkowo potrzeba zorganizowania akcji ratowniczej, o transporcie medycznym do kraju nawet nie wspominając.

Ponadto standardowa polisa na wyjazd powinna zawierać:

• ubezpieczenie NNW gwarantujące wypłatę odszkodowania w razie doznania trwałego uszczerbku na zdrowiu;
• ubezpieczenie OC w życiu prywatnym, dzięki któremu ubezpieczyciel pokryje straty osoby poszkodowanej w wypadku spowodowanym przez ubezpieczonego;
• ubezpieczenie bagażu, w tym również sprzętu elektronicznego lub sportowego, w razie jego zgubienia, kradzieży lub zniszczenia.

Zwróć uwagę również na oferowane w ramach polisy usługi assistance (np. pomoc tłumacza czy opiekę nad dziećmi w razie wypadku ubezpieczonego) i dodatki do ubezpieczenia. Szczególnie ważne jest wykupienie klauzuli rozszerzającej ochronę na wypadek zaostrzenia się objawów zdiagnozowanej przed podróżą choroby przewlekłej – w przeciwnym razie ubezpieczyciel nie pokryje kosztów leczenia cierpiącego na nią turysty. Z kolei klauzula alkoholowa rozszerzy ochronę na wypadki powstałe, gdy ubezpieczony znajdował się pod wpływem alkoholu.

Ile kosztuje ubezpieczenie turystyczne do Jordanii?

Podane w tabeli ceny i zakresy ubezpieczenia dotyczą polisy dla podróżującego w pojedynkę dorosłego turysty. Długość wyjazdu to 7 dni, ubezpieczony nie jest osobą chorą przewlekle, nie zamierza też uprawiać sportów ekstremalnych.

O ile w przypadku samotnego podróżnego koszt ubezpieczenia do Jordanii w większości ofert nie będzie przekraczał 100 zł, to oczywiście z większym wydatkiem muszą się liczyć turyści wyjeżdżający we dwójkę lub całymi rodzinami. Zakładając, że wszyscy wybiorą tygodniową polisę o identycznym zakresie ochrony, jak bardzo wzrośnie jej cena?

Społeczeństwo Jordanii – język, religia, grupy etniczne

Podział etniczny społeczeństwa

Przeważającą większość ludności stanowią Arabowie, głównie Jordańczycy i Palestyńczycy; jest też znaczna mniejszość Beduinów, którzy stanowili zdecydowanie największą grupę autochtoniczną przed napływem Palestyńczyków w wyniku wojen arabsko-izraelskich w latach 1948-49 i 1967. Jordańczycy pochodzenia beduińskiego pozostają wierni reżimowi haszymidzkiemu, który rządzi krajem od 1923 roku, mimo że stali się mniejszością. Chociaż ludność palestyńska często krytycznie odnosi się do monarchii, Jordania jest jedynym krajem arabskim, który przyznał uchodźcom palestyńskim obywatelstwo na szeroką skalę. 

Inne mniejszości to znaczna liczba uchodźców syryjskich, którzy uciekli do Jordanii z powodu wojny domowej w Syrii, a także pewna liczba Irakijczyków, którzy uciekli do Jordanii w wyniku wojen w Zatoce Perskiej i Iraku. Istnieją również mniejsza społeczności Ormian. W Jordanii mieszka także niewielka liczba Turkmenów (posługujących się starożytną odmianą języka turkmeńskiego lub językiem azerskim).

Język

Prawie wszyscy mieszkańcy mówią po arabsku. To język urzędowy kraju. Mówi się różnymi dialektami, z lokalnymi akcentami, ale są one wzajemnie zrozumiałe i podobne do arabskiego lewantyńskiego, którym mówi się w niektórych częściach Palestyny, Libanu i Syrii. Podobnie jak we wszystkich częściach świata arabskiego, istnieje znaczna różnica między językiem pisanym a formą potoczną, mówioną. Ten pierwszy jest podobny do arabskiego klasycznego i jest nauczany w szkołach. 

Religia

Praktycznie cała ludność Jordanii to muzułmańscy sunnici. Dla większości wyznawców Proroka bardzo ważną zasadą jest odmawianie modlitw pięć razy dziennie. Wezwania do modlitwy są ogłaszane publicznie przez meczety i słychać je w całym kraju. Pobożni ludzie rozwijają mały dywanik modlitewny i zwracają się twarzą do Mekki, aby się modlić. 

Ramadan, dziewiąty miesiąc kalendarza islamskiego, jest czasem postu od wschodu do zachodu słońca. Większość publicznych restauracji otwiera się dopiero tuż przed zachodem słońca. Przez cały czas trwania ramadanu i obchodów upamiętniających jego zakończenie rodziny świętują, organizując wielkie uczty i wydając specjalne słodycze. Kolejnym filarem islamu jest hadżdż, czyli święta pielgrzymka do Mekki, którą odbywa się przynajmniej raz w życiu. Wielu pielgrzymów podróżuje przez Jordanię w drodze do Mekki w Arabii Saudyjskiej.

Pozostałe grupy wyznaniowe to głównie chrześcijanie, z których ponad 60% wyznaje grecki Kościół prawosławny. Inne grupy chrześcijan to grekokatolicy, zwani również melchitami lub katolikami obrządku bizantyjskiego, którzy uznają zwierzchność papieża rzymskiego; wspólnota rzymskokatolicka, na której czele stoi patriarcha mianowany przez papieża; oraz niewielki Syryjski Patriarchat Prawosławny Antiochii lub Syryjski Kościół Jakobicki, którego członkowie używają w liturgii języka syriackiego. Większość chrześcijan spoza krajów arabskich to Ormianie. Większość z nich należy do ormiańskiego kościoła prawosławnego, a pozostali do ormiańskiego kościoła katolickiego. Istnieje kilka wyznań protestanckich reprezentujących społeczności, których konwertyci wywodzą się prawie w całości z innych sekt chrześcijańskich.

Jordania ma niezwykle bogatą historię religijną. Dla Żydów i chrześcijan jest częścią Ziemi Świętej ze względu na związek z żydowskimi patriarchami Abrahamem i Mojżeszem, a także chrześcijańskimi postaciami biblijnymi, takimi jak Jan Chrzciciel. Jordania jest równie ważna w historii islamu, ponieważ znajduje się tam wiele grobowców towarzyszy proroka Mahometa.

Mniejszość beduińska

Beduini, którzy wciąż prowadzą koczowniczy tryb życia i mieszkają w namiotach stanowią mniej niż jedną dziesiątą ludności. Zamieszkują na ogół pustynię, niektóre obszary stepu i wyżyny. Liczba Beduinów mieszkających w namiotach zmniejszyła się, ponieważ rząd skutecznie wymusił ich stałe osiedlanie się. Mieszkańcy miast, którzy wywodzą się od Beduinów, stanowią ponad jedną trzecią Jordańczyków.

Beduini mieszkający na wschodzie kraju zajmują się przede wszystkim hodowlą i pasterstwem wielbłądów, a Beduini zachodni – owiec i kóz. Istnieją też Seminomadzi. Ludzie ci prowadzą koczowniczy tryb życia przez część roku, ale w odpowiednim czasie wracają na swoje ziemie i do domów, aby uprawiać rolę.

Dwie największe grupy nomadów w Jordanii to Banū (Banī) Ṣakhr i Banū al-Ḥuwayṭāt. Tereny wypasu obu tych grup znajdują się w całości na terenie Jordanii, podobnie jak w przypadku mniejszego plemienia Sirḥān. 

Jordania – czego nie wolno?

Podróż do Jordanii może zaskoczyć niejednego turystę, ale nie tylko z powodów wspaniałych atrakcji i cudownej kuchni, ale także w związku z obowiązującymi w tym kraju zakazami i ograniczeniami. Przyjeżdżając do Królestwa Jordanii, należy pamiętać o:

• zakazie używania bez zezwolenia bezzałogowych statków powietrznych i dronów (grozi konfiskata urządzenia i odpowiedzialność karna);
• zakazie wwożenia lunet i lornetek, które mają możliwość znacznego przybliżania (na lotnisku trafi do depozytu);
• możliwości wwiezienia 1 litra alkoholu;
• obraza króla i członków rodziny królewskiej jest karana prawnie;
• konieczności pokrycia kosztów tłumacza i obrońcy w przypadku aresztowania (dla cudzoziemców nie przysługują oni z urzędu).

Więcej informacji na temat podróżowania po Jordanii znajdziesz na dedykowanej stronie MSZ Polski.

Czy w Jordanii jest bezpiecznie?

Jordania leży w regionie świata, który pełen jest napięć i niepokojów, dlatego należy pamiętać, że w kraju tym zdarzają się protesty i demonstracje pod przedstawicielstwami dyplomatycznymi USA i Izraela. Dodatkowo od grudnia 2023 roku do odwołania nie można dolecieć bezpośrednio z Polski do Jordanii. Czy gdy już trafisz do tego bliskowschodniego kraju, to powinieneś mieć powody do obaw?

W Jordanii przestępczość jest na niskim poziomie. Turyści nie muszą obawiać się o swoje bezpieczeństwo, jednak w zatłoczonych miejscach i przy atrakcjach turystycznych zdarzają się kradzieże kieszonkowe.

Uwaga!

Jordania to kraj muzułmański, więc należy pamiętać o różnicach kulturowych, a więc innych zwyczajach i zasadach życia społecznego!

Mieszkańcy miast i wsi

Osadnictwo wiejskie

Mieszkańcy wsi, w tym niewielka liczba Beduinów, stanowią około 20% populacji kraju. W przeciętnej wiosce znajduje się skupisko domów i innych budynków, w tym szkoła podstawowa i meczet, a na obrzeżach pastwiska. W większych wioskach znajduje się przychodnia lekarska i poczta, a także sklep i mała kawiarnia, których właściciele są zazwyczaj rolnikami pracującymi na pół etatu. Stosunki pokrewieństwa są patriarchalne, a więzi z dalszą rodziną regulują stosunki społeczne i organizację plemienną.

Osadnictwo miejskie

Około 80% wszystkich Jordańczyków mieszka na terenach miejskich. Główne skupiska ludności to Amman, Al-Zarqāʾ, Irbid i Al-Ruṣayfah. Wiele mniejszych miast liczy zaledwie kilka tysięcy mieszkańców. W większości miast znajdują się szpitale, banki, szkoły państwowe i prywatne, meczety, kościoły, biblioteki i lokale rozrywkowe, a w niektórych wyższe uczelnie i gazety. Amman i Al-Zarqāʾ, a także w pewnym stopniu Irbid, mają cechy  nowoczesnych ośrodków miejskich. 

Kultura Jordanii

Jordania jest integralną częścią świata arabskiego, a zatem posiada tradycje kulturowe wspólne dla tego regionu. Rodzina ma kluczowe znaczenie w życiu Jordańczyków. Chociaż ich liczba zmniejszyła się, ponieważ wielu z nich osiedliło się i przyjęło kulturę miejską, wiejska ludność beduińska nadal prowadzi bardziej tradycyjny tryb życia, zachowując zwyczaje przekazywane od pokoleń. Życie na wsi toczy się wokół licznej rodziny, rolnictwa i gościnności; nowoczesność istnieje tylko w postaci zmotoryzowanego pojazdu do transportu. Z drugiej strony Jordańczycy mieszkający w miastach korzystają ze wszystkich aspektów nowoczesnej kultury popularnej, od przedstawień teatralnych i koncertów muzycznych po opery i balet. W większości dużych miast znajdują się kina, w których można obejrzeć zarówno filmy arabskie, jak i zagraniczne. 

Życie większości kobiet jest kontrolowane przez ich najbliższych krewnych płci męskiej. Pomimo nakładanych na nie ograniczeń, poczyniły one postępy w edukacji w kraju, w którym praktyka kształcenia kobiet rozpoczęła się dopiero trzy lub cztery dekady temu. Trudnym wyzwaniem pozostaje pogodzenie zwyczajów i tradycji domowych z posłuszeństwem wobec mężów i wymogami kariery zawodowej.

Większość muzułmanek zakrywa głowy chustami. Kobiety często jedzą w restauracjach oddzielnie od mężczyzn. Mężczyźni i kobiety nie siadają razem w środkach transportu publicznego, chyba że są małżeństwem lub są spokrewnieni.

Po ślubie każdy aspekt życia kobiety jest kontrolowany przez jej męża. Nie może ona otrzymać paszportu ani wyjechać poza granice kraju bez jego pisemnej zgody. W każdej chwili mąż może pojąć kolejną żonę. Poligamia z maksymalnie czterema żonami jest legalna. Legalne są również rozwody, ale w przypadku rozwodu opieka nad dziećmi automatycznie przechodzi na ojca i z tego powodu kobiety decydują się najczęściej pozostać w małżeństwie. Rozwiedzione kobiety są poddawane ostracyzmowi przez społeczeństwo.

Kuchnia Jordanii

Starożytna legenda opowiada o arabskim pasterzu, który sześć tysięcy lat temu przed wyruszeniem w podróż przez pustynię włożył swój zapas mleka do woreczka zrobionego z żołądka owcy. Podpuszczka znajdująca się w wyściółce woreczka w połączeniu z ciepłem słońca sprawiła, że mleko utworzyło skrzep i w ten sposób powstał ser. Beduińscy rolnicy hodują stada kóz i owiec, których mleko jest wykorzystywane do produkcji sera i jogurtu. 

Popularnym serem jest halloumi (podobny do fety), wytwarzany z mleka koziego lub owczego i często podawany w kanapkach z chleba typu pita lub w kostkach do sałatek. Podstawę większości posiłków stanowią ryż, rośliny strączkowe, oliwki, jogurt, płaskie pieczywo, warzywa (kalafior, bakłażan, ziemniaki, okra, pomidory i ogórki), jagnięcina lub kurczak oraz owoce (morele, jabłka, banany, melony i pomarańcze). 

Prawie codziennie spożywa się główne dania z ryżu z przyprawami. Główny posiłek jest zwykle podawany w środku popołudnia. Na podłodze kładzie się nakrycie, a na środku dużą tacę z ryżem i mięsem, otoczoną małymi naczyniami z jogurtem i sałatką. Podarte kawałki chleba są składane na pół i używane do nabierania jedzenia. Lewa ręka nigdy nie jest używana do karmienia się – w całym świecie islamu lewa dłoń służy do czynności higienicznych, jest więc uznawana za nieczystą. 

Dwa najpopularniejsze dania jordańskie to musakhkhan, czyli kurczak gotowany z sumakiem i cebulą, podawany na glinianym chlebie, oraz mansaf, czyli jagnięcina lub baranina i ryż z sosem jogurtowym, które podaje się w święta i na specjalne okazje rodzinne. Codziennym posiłkiem jest khubz (płaski chleb) z dipami warzywnymi, grillowane mięsa i gulasze, podawane ze słodką herbatą lub kawą aromatyzowaną kardamonem.

Gdy odwiedza się rodzinę i przyjaciół, podaje się herbatę, kawę po turecku lub arabsku albo sok owocowy. Często do tego posiłku dodaje się słodycze, zwłaszcza w święta

FAQ – najczęściej zadawane pytania o wyjazd do Jordanii