Ubezpieczenie na Łotwę

Łotwa – ciekawe miejsca

Łotwa nie należy do największych państw, ale nie brakuje tam miejsc niezwykłych, które warto odwiedzić. Co szczególnie warto zobaczyć podczas odwiedzin w tym nadbałtyckim kraju?

11 najlepszych atrakcji na Łotwie

Stare Miasto w Rydze

Wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO starówka wyróżnia się pięknymi mieszczańskimi kamienicami, brukowanymi uliczkami i gmachami dawnych gildii kupieckich. Można tam zobaczyć m.in. katedrę, Plac Rynkowy i kościół św. Piotra, do którego przylega 123-metrowa wieża z tarasem widokowym.

Katedra w Rydze

Zbudowana w XIII wieku protestancka katedra, która w późniejszych epokach przechodziła liczne przebudowy, dzięki czemu łączy w sobie kilka stylów architektonicznych. Dobudowana do niej wieża pochodzi z XVIII wieku, a katedralne organy z XIX wieku.

Dom Bractwa Czarnogłowych

Znajdujący się na ryskim Starym Mieście i pochodzący z XIV wieku charakterystyczny budynek, który był siedzibą stowarzyszenia bogatych i wolnych kupców.

Pomnik Wolności

Znajdujący się w centrum Rygi ponad 40-metrowy monument upamiętniający Łotyszy zmarłych podczas walki o niepodległość w latach 1918-1920.

Zamek w Turaidzie

Położony w niewielkim miasteczku nieopodal Rygi na wzgórzu nad rzeką Gauja XIII-wieczny zamek obronny z czerwonej cegły, dawna siedziba biskupów ryskich z muzeum i wieżą zamkową, z której rozciąga się widok na okolicę.

Park Narodowy Gauja

Najstarszy i największy obszar chroniony na terytorium Łotwy, położony wzdłuż rzeki Gauja, obejmujący szlaki piesze i rowerowe, jaskinie, klify z czerwonego piaskowca i liczne zabytki.

Zamek w Cēsis (Kieś)

Odrestaurowane i bardzo malownicze ruiny średniowiecznej fortecy położonej w centralnej części parku Gauja, z historią sięgającą XIII wieku. Dziś znajduje się tam Muzeum Historyczne.

Jurmała (Jūrmala)

Najpopularniejszy łotewski kurort i uzdrowisko nad Morzem Bałtyckim, znane z szerokich, piaszczystych plaż, leczniczych wód mineralnych i łagodnego mikroklimatu.

Wodospad Ventas Rumba

Niewysoka (2,2 m), ale za to najszersza kaskada w Europie, która osiąga szerokość 270 m. Położona na rzece Windawie w pobliżu Kuldygi w zachodniej części Łotwy, dysponuje też plażą i kąpieliskiem.

Daugavpils (Dyneburg)

Drugie co do wielkości miasto na Łotwie, położone blisko granic z Litwą i Białorusią, którego większość populacji stanowią mieszkańcy rosyjskojęzyczni. Słynie z XIX-wiecznej twierdzy nad rzeką Dźwiną.

Przylądek Kolka

Najbardziej na północ wysunięty fragment Półwyspu Kurlandzkiego, który zachował swą dziką naturę z uwagi na stacjonujące tu w czasach komunistycznych wojska, po których zostało wiele opuszczonych obiektów.

Łotwa – najważniejsze formalności

Łotwa jest członkiem Unii Europejskiej i znajduje się w Strefie Schengen, co oznacza, że polscy obywatele mogą wjeżdżać na terytorium Łotwy za okazaniem jedynie dowodu osobistego. Paszport nie jest wymagany, choć oczywiście spełni swoją rolę – tak samo jak paszport tymczasowy. Pobyt turystyczny nie dłuższy niż 90 dni nie musi być zgłaszany żadnym łotewskim urzędem migracyjnym.

Na Łotwie w mocy jest Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego. Można dzięki niej skorzystać nieodpłatnie z publicznych usług medycznych danego kraju członkowskiego na zasadach obowiązujących wszystkich jego obywateli. W praktyce w wielu krajach trzeba więc dopłacić do podstawowych usług zdrowotnych. Nie inaczej jest na Łotwie. Dlatego bardzo dobrym pomysłem jest wykupienie ubezpieczenia turystycznego, o czym więcej przeczytasz w dalszej części tekstu. 

Jeśli wybierasz się na Łotwę samochodem, co jest całkiem niezłym rozwiązaniem, nie napotkasz na miejscu na duży ruch samochodowy, za wyłączeniem tras tranzytowych oraz największych aglomeracji, zwłaszcza Rygi. Poruszanie się po łotewskich drogach jest bezpłatne, jedynie wjazd do strefy Jurmały – znanego łotewskiego kurortu nadbałtyckiego – w okresie od 1 kwietnia do 30 września będzie nas kosztował 2 EUR. 

Policja drogowa na Łotwie zwraca szczególną uwagę na jazdę z dozwoloną prędkością oraz prawidłowe parkowanie, zaś za jazdę w stanie nietrzeźwym można nawet trafić za kratki. 

Łotwa – jakie ubezpieczenie turystyczne?

Łotwa nie jest egzotycznym krajem położonym na drugiej półkuli, jednak nadal warto wykupić ubezpieczenie turystyczne, które zapewni nam dodatkową poduszkę bezpieczeństwa podczas wakacji. Na co należy zwrócić szczególną uwagę przy wyborze polisy w towarzystwie ubezpieczeniowym? Oto kilka ważnych informacji.

Koszty leczenia – są to wszystkie opłaty związane z naszą potencjalną hospitalizacją, czyli zabiegi, konsultacje lekarskie, pobyt w szpitalu. Na Łotwie nawet z wykorzystaniem karty EKUZ dopłaca się przy wizycie lekarskiej (dopłata od 1,42 euro do 4,27 euro) lub za każdy dzień pobytu chorego w szpitalu (od 10 do 17,11 euro w zależności od rangi szpitala), zatem ubezpieczenie turystyczne zwolniłoby nas z tych kosztów.

Koszty transportu medycznego – z uwagi na kartę EKUZ transport medyczny w pilnych przypadkach jest bezpłatny, jednak już transport chorego do kraju (w tym przypadku do Polski) leży całkowicie po stronie chorego. Jeśli w trakcie wakacji przydarzy się wypadek, który uniemożliwi nam powrót o własnych siłach do kraju, za asystę litewskich służb medycznych słono zapłacimy, bowiem koszty mogą wynieść nawet kilkanaście lub kilkadziesiąt tysięcy złotych (wszystko zależy od konkretnego przypadku). Zwróć szczególną uwagę na wysokość ubezpieczenia w tej rubryce.

Ubezpieczenie bagażu – creme de la creme wszystkich polis wakacyjnych. Zgubienie lub zniszczenie bagażu to dla większości z nas w praktyce całkowicie zrujnowana wyprawa wakacyjna. Utracone dokumenty, elektronika, odzież – bez tego wszystkiego ciężko obejść się w domu, a co dopiero w obcym kraju, mając do dyspozycji jedynie wyposażenie hotelowego pokoju. Dlatego ubezpieczenie bagażu to pozycja obowiązkowa i radzimy zwrócić szczególną uwagę na wysokość ubezpieczenia sprzętów elektronicznych – niech ta kwota odpowiada wartości naszego sprzętu. 

Ubezpieczenie NNW – czyli to od Następstw Nieszczęśliwych Wypadków. Jeśli doznamy uszczerbku na zdrowiu podczas zwiedzania, wówczas możemy liczyć na rekompensatę od ubezpieczyciela. Trzeba jednak pamiętać, że NNW ma bardzo dużo luk i nie zadziała, jeśli kontuzja powstała na skutek uprawiania sportu, sportu wysokiego ryzyka lub ekstremalnego, pod wpływem alkoholu lub w trakcie łamania przepisów prawa. Jeśli zamierzamy się hucznie bawić i uprawiać ryzykowne sporty, a za takie ubezpieczyciel może uznać wycieczki górskie, wówczas trzeba wykupić odpowiednie klauzule. Alkoholowa sprawi, że nawet wypadek pod wpływem procentów nie skasuje naszego odszkodowania, zaś odpowiednia klauzula sportowa będzie nas chronić podczas sportowych uniesień, tych ekstremalnych także. 

Ubezpieczenie OC w życiu prywatnym – czasami jednak to nie my jesteśmy ofiarami, lecz sprawcami wypadku. W takiej sytuacji poszkodowani mogą, całkiem słusznie zresztą, domagać się od nas zadośćuczynienia finansowego za doznane szkody. Wówczas przyda się ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym, dzięki czemu to ubezpieczyciel pokryje finansowe roszczenia nieszczęśników, którzy przez nas ucierpieli. OC w życiu prywatnym nie działa jednak, jeśli w chwili powstania zdarzenia działaliśmy pod wpływem alkoholu lub innych substancji odurzających. Tutaj nie ma żadnych klauzul zwalniających z odpowiedzialności.

Ubezpieczenie dla chorych przewlekle – klasyczne ubezpieczenie nie obejmuje przypadków hospitalizacji z uwagi na choroby przewlekłe, jak choćby cukrzycę czy nadciśnienie, które są dość powszechne w Polsce, dlatego jeśli Ty lub jedna z osób towarzyszących Ci na wakacjach cierpicie na jedną z chorób przewlekłych, oczywiście w interpretacji ubezpieczyciela (lista takich chorób znajduje się zazwyczaj w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia każdego towarzystwa ubezpieczeniowego i warto się z nią zapoznać), taki dodatek może zwolnić was z kosztów leczenia, które nierzadko są wysokie.

No dobrze, a ile taka polisa dla turysty wyjeżdżającego na Łotwę może kosztować? Korzystając z kalkulatora ubezpieczenia podróżnego na mubi.pl, obliczyliśmy koszty tygodniowego wyjazdu dla jednej dorosłej osoby. Przykładowy turysta nie jest przewlekle chory, przebywa aktualnie w Polsce, a podczas urlopu planuje tylko wypoczynek i zwiedzanie. Szuka polisy z wysoką sumą ubezpieczenia KL oraz ubezpieczeniem bagażu.

Samotny turysta może mieć ubezpieczenie turystyczne na Łotwę pokrywające koszty leczenia aż do 600 000 zł nawet za 62,27 zł na cały wyjazd! A jak wzrosłyby koszty, gdyby nasz urlopowicz wybierał się na Łotwę razem z żoną w tym samym wieku co on lub całą rodziną z dwójką dzieci w wieku 5 i 8 lat? Warunki ubezpieczenia pozostają dokładnie takie same, jak w pierwszym przykładzie.

Koszt ubezpieczenie wzrasta proporcjonalnie wraz z liczbą osób objętych ochroną, a więc w przypadku pary ok. dwukrotnie, a dla małżeństwa z dwójką dzieci ok. czterokrotnie. We wszystkich czterech firmach, które zaoferowały ubezpieczenie, wzrost ceny okazał się niemal identyczny.

Łotwa – rys historyczny

Dzisiaj Polska nawet nie sąsiaduje z Łotwą bezpośrednio, ale dawniej tereny dzisiejszej Łotwy i Estonii, zwane historycznie Inflantami (a zwłaszcza ich południowa część), były najpierw lennem Rzeczypospolitej, a następnie jej integralną częścią. 

Łotwa była pierwotnie zamieszkana przez starożytny lud zwany Bałtami. W IX wieku Bałtowie znaleźli się pod panowaniem Warangów, czyli Wikingów, ale trwalszą dominację nad nimi ustanowili ich niemieckojęzyczni sąsiedzi z zachodu, którzy schrystianizowali Łotwę w XII i XIII wieku. 

Początkowo na ziemie dzisiejszej Łotwy docierali głównie niemieccy kupcy z Lubeki, lecz po czasie dołączyli do nich misjonarze, którzy rozpoczęli pokojową chrystianizację całego regionu. W 1202 roku z inicjatywy biskupa ryskiego Alberta von Buxhövdena w Rydze powstał Zakon Kawalerów Mieczowych, którego celem było krzewienie, już tym razem nie tylko pokojowe, nauk Chrystusa. 

Zakon szybko zaczął jednak prowadzić swoją politykę, chcąc uniezależnić się od ryskich biskupów. Bracia zakonni dopuszczali się wielu najazdów na ziemie łotewskich Bałtów, lecz zostali pokonani pod Szawłami w 1236 roku. Militarna porażka oraz coraz gorsza sława zakonu doprowadziła w 1237 roku do połączenia się z Zakonem Krzyżackim, a w zasadzie z przyjęcia jego reguły. De facto doszło wówczas do wchłonięcia przez państwo krzyżackie kolejnych ziem, tym razem inflanckich. Północną część państwa zakonnego zwano właśnie zakonem inflanckim. 

Z czasem, głównie po przegranej Krzyżaków pod Grunwaldem, zakon inflancki zyskał pewną niezależność od swoich kamratów z Malborka, która trwała aż do 1561 roku, kiedy ostatni wielki mistrz Gotthard Kettler złożył hołd królowi polskiemu Zygmuntowi II Augustowi. Z części ziem utworzono Księstwo Kurlandii i Semigalii pod władaniem Kettlerów, natomiast reszta znalazła się pod wspólnym władaniem Korony i Litwy.

W XVII wieku północną część dzisiejszej Łotwy zajęła Szwecja, zaś południowe ziemie pozostały przy Rzeczypospolitej. To właśnie na terenie dzisiejszej środkowej Łotwy rozegrała się jedna ze słynniejszych bitew wygranych dzięki polskiej husarii – bitwa pod Kircholmem. 

Jednak już w XVIII wieku Rosja carska sukcesywnie podbijała te tereny, kończąc ostatecznie ich aneksję rozbiorami Polski. Od tego czasu rozpoczęła się intensywna rusyfikacja rdzennej ludności, co doprowadziło w połowie XIX wieku do rozbudzenia się łotewskiego nacjonalizmu. 

Po I wojnie światowej Łotyszom udało się wybić na niepodległość, jednak, podobnie jak Polska, utraciła ją w wyniku II wojny światowej. W przeciwieństwie jednak do naszego kraju, Łotwa stała się jedną z Socjalistycznych Republik Radzieckich i została bezpośrednio włączona do sowieckiego więzienia narodów. 

Pierwsza powojenna dekada okazała się szczególnie trudna. Bezkompromisowe dążenie sterowanego z Moskwy reżimu do przekształcenia kraju w typowy sowiecką republikę spotęgowało zniszczenia wojenne. Poważnym represjom politycznym towarzyszyły radykalne zmiany społeczno-gospodarcze. 

Skrajna rusyfikacja zamroziła na całe dekady narodowe życie kulturalne. Sowieci dopuszczali się też masowych deportacji ludności – miało miejsce kilka fal masowych deportacji do północnej Rosji i na Syberię – w sumie co najmniej 100 000 osób – przede wszystkim w 1949 roku w związku z kampanią kolektywizacji rolnictwa. 

W wyniku inkorporacji do ZSRR na Łotwę przeprowadziło się wielu Rosjan, co do dzisiaj jest problemem dla łotewskiego państwa, bowiem Rosjanie stanowią aż 27,6% wszystkich mieszkańców kraju. W ciągu nieco ponad 40 lat udział Łotyszy w populacji spadł z około trzech czwartych do niewiele ponad połowy. 

Rosjanie zamieszkują głównie duże ośrodki miejskie, a znaczna część z nich nie posługuje się na co dzień językiem łotewskim.  Można zatem zaryzykować stwierdzenie, że powtarza się tu historia ze średniowiecza, kiedy to ludność Inflant dzieliła się na niemieckojęzycznych mieszkańców miast i bałtyckich chłopów. 

Odrodzenie narodowe nastąpiło pod koniec lat 80. w związku z radzieckimi kampaniami głasnosti (“otwartości”) i pierestrojki (“restrukturyzacji”). Masowe demonstracje poświęcone kwestiom ekologicznym w 1987 roku były pierwszymi nieoficjalnie zorganizowanymi zgromadzeniami politycznymi w kraju w okresie powojennym. W 1988 roku w opozycji do rządzącego establishmentu pojawił się Łotewski Front Ludowy. Zwyciężył on w wyborach w 1990 roku.

Rozpędzających się zmian społeczno-politycznych nie udało się już zatrzymać. Tym bardziej że zabrakło sowieckiego bata nad głowami – ZSRR chwiał się już nad swoim grobem i nie miał sił na podjęcie interwencji. Łotewskie państwo znów pojawiło się na mapie Europy w 1991 roku, kiedy to po upadku Związku Radzieckiego ogłoszono niepodległość. W 2004 roku Łotwa stała się członkiem dwóch potężnych bloków międzynarodowych: Unii Europejskiej i NATO. W 2014 roku Od 2007 roku w strefie Schengen, zaś od 2014 roku w strefie Euro. 

Kuchnia łotewska

Typowe składniki łotewskich przepisów są pochodzenia lokalnego i są to głównie: ziemniaki, pszenica, jęczmień, kapusta, cebula, jaja i wieprzowina. Ze względu na bardzo wyraźny podział klimatu na  cztery pory roku, kuchnia łotewska jest sezonowa, a każda pora roku ma swoje charakterystyczne produkty i potrawy. Posiłki łotewskie są zazwyczaj dość tłuste i dodaje się do nich niewielu przypraw.

Kuchnia łotewska oferuje wiele odmian chleba i przetworów mlecznych, które stanowią ważny element kulinarnej kultury tego kraju. Przedstawiamy kilka najpopularniejszych potraw na Łotwie.

Rupmaize

Słynny łotewski czarny chleb swój wyjątkowy smak zawdzięcza dodatkowi kminku. Wypiekany jest z mąki żytniej i można go jeść w postaci bardzo pożywnych kanapek, ale Łotysze znajdują dla niego nadzwyczaj szerokie zastosowanie – dodają go do wielu innych dań, a najciekawszym z nich jest… 

…deser Maize

Maizes zupa to łotewski deser w postaci zupy chlebowej. Aby ją przygotować, najpierw przecedza się przez sito rozmiękły żytni chleb, a następnie łączy z przyprawami, cukrem i suszonymi owocami. Całą miksturę polewa się na koniec bitą śmietaną. Deser charakteryzuje się gęstą konsystencją i tradycyjnie podaje się go na zimno.

Minogi

Wygląd tych pasożytniczych bezżuchwowców niepoprawnie branych przez niektórych za ryby nie zachęca do poczęstunku, jednak wątpliwe doznania estetyczne z nawiązką nadrabiają wrażenia smakowe. Kiedyś minogi były bardzo popularnym daniem na szlacheckich stołach jak Polska długa i szeroka, lecz teraz praktycznie nikt nad Wisłą ich nie jada. Za taki stan rzeczy odpowiada głównie zanieczyszczenie wód w Polsce. Łotysze mają nawet swój specjalny sposób jedzenia minogów: odchylają do tyłu głowę i wsuwają jak najdłuższy kawałek minoga w usta. 

Frikadeļu 

Frikadeļu to łotewska zupa z klopsikami, która ma wiele odmian i przepisów. Zupę przygotowuje się zazwyczaj z wody, marchwi, selera i ziemniaków. Aromatyzuje się ją liśćmi laurowymi i ziarnami pieprzu. Klopsiki przyrządza się z mielonej wołowiny lub wieprzowiny (albo ich kombinacji), mleka, jajek, cebuli, mąki i bułki tartej.

Po uformowaniu z masy małych kulek wszystko razem gotuje się na wolnym ogniu, aż warzywa i klopsiki będą w pełni ugotowane. Pożywną zupę zazwyczaj wzbogaca się o kwaśną śmietanę i drobno posiekaną natkę pietruszki lub koperek. Dla kochających rosół Polaków jest to na pewno interesująca propozycja. 

Pīrādziņi

W dosłownym tłumaczeniu – pierogi. Nijak się jednak mają do naszego pojmowania pierogów. Ichniejsze pierogi przypominają trochę bułki z nadzieniem, najczęściej mięsnym, w środku. Pīrādziņi spotkać można w naprawdę wielu odmianach w całym kraju. Przygotowywane na drożdżach są tradycyjnie większe i podawane jako przekąska. Mniejsze wersje, zwykle z cienkiego, maślanego ciasta, są przeznaczone do spożywania jako dodatek do różnych obfitych zup. Niemniej jednak wszystkie odmiany wypełnione są aromatycznymi mieszankami cebuli, mielonego mięsa, boczku, kapusty lub kremowego twarogu.

FAQ – najczęściej zadawane pytania o wyjazd na Łotwę