Wyspy Morza Karaibskiego

Aruba

Biorąc pod uwagę dane prezentowane przez Bank Światowy, na Arubie mieszka 106 tysięcy ludzi, czyli mniej więcej tyle, ile w Kaliszu. Na szczęście (dla Aruby) tutaj podobieństwa z najstarszym polskim miastem się kończą. 

Jest to niewielkie terytorium zależne od Królestwa Niderlandów o powierzchni zaledwie 180 km kwadratowych. Pomimo formalnej przynależności do Holandii tamtejsze władze wymagają od obywateli EU okazywania paszportów podczas przekraczania granicy. Wiza nie jest konieczna, o ile pobyt trwa krócej niż 90 dni. Możliwe jest, że służby graniczne poproszą Cię o okazanie biletu powrotnego lub środków finansowych wystarczających na czas pobytu (ich wysokość nie jest sprecyzowana). Stolicą tego wyspiarskiego państewka jest Oran (30 tys. mieszkańców). 

Oficjalną walutą na Arubie jest Florin Arubański (AWG), którego kurs jest sztywno powiązany z kursem dolara amerykańskiego i wynosi zawsze 1,80 tej waluty. Zresztą płatność w dolarach jest mile widziana przez lokalnych mieszkańców. 

Warto mieć na uwadze, że choć Aruba jest częścią Holandii, przynajmniej teoretycznie, to jednak na jej terytorium nie chroni nas Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego, co skłania do logicznej konkluzji, iż podczas wojaży na wyspie warto wykupić ubezpieczenie turystyczne z jak najwyższą sumą ubezpieczenia kosztów leczenia – 30 000 dolarów to absolutne minimum! Ponadto przyda się też ubezpieczenie NNW podróżne w razie nieszczęśliwego wypadku, OC w życiu prywatnym oraz ubezpieczenie bagażu.

Ile kosztuje taka polisa i jakie są warunki ochrony? Sprawdźmy to na przykładzie jednego dorosłego turysty, który wybiera się na Arubę na tydzień w celach wypoczynkowych – wybraliśmy oferty z sumą ubezpieczenia KL na kwotę co najmniej 150 000 zł.

Warto mieć na uwadze, że choć Aruba jest częścią Holandii, przynajmniej teoretycznie, to jednak na jej terytorium nie chroni nas Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego, co skłania do logicznej konkluzji, iż podczas wojaży na wyspie warto wykupić ubezpieczenie turystyczne.

Zasadniczo Aruba leży poza szlakiem huraganów, lecz podczas pobytu trzymaj rękę na pogodowym pulsie. W praktyce oznacza to śledzenie strony www.nhc.noaa.gov, na której lokalne władze ostrzegają przed zbliżającymi się zagrożeniami. Dobrym pomysłem będzie zarejestrowanie się w programie polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych “Odyseusz”, który ułatwia odpowiednim służbom kontakt z podróżnymi w sytuacjach nadzwyczajnych. 

Co czeka Cię na miejscu? Wspaniała pogoda! Według wielu na Arubie panują najlepsze na świecie warunki do leniwego plażowania. Taką opinię Aruba zawdzięcza położeniu w strefie zwrotnikowej, co wiąże się z bardzo niewielkimi opadami atmosferycznymi oraz wieloma dniami słonecznymi. 

Średnie temperatury każdego miesiąca w roku oscylują wokół 30 stopni, a temperatura wody jest niewiele niższa! To klasyczny raj rodem z ulotek biur turystycznych z białymi plażami i zawsze ciepłym, zachęcającym do kąpieli morzem.

Aruba, Bonaire i Curaçao, czyli trzy sąsiadujące ze sobą wyspy tworzące słynny wyspiarski tercet ABC, zostały odkryte w 1499 roku przez hiszpańskich odkrywców A. de Ojedy i A. Vespucciego. W przeciwieństwie jednak do wielu innych kolonii hiszpańskich na Karaibach, w XVII wieku zostały one zajęte przez holenderską Kampanię Zachodnioindyjską i od tamtej pory pozostają w luźnym związku z Holandią. 

Arubę zamieszkują w głównej mierze Kreole, czyli ludność będąca potomkami białych zdobywców oraz miejscowej ludności. Oprócz nich spotkać tam można aż kilkadziesiąt innych narodowości, z których najliczniej reprezentowani są hiszpańskojęzyczni latynosi. Najczęściej używanym językiem jest niderlandzki, ale popularny jest także kreolski język papiamento. 

Aruba słynie głównie z rajskich plaż i ośrodków hotelowych o wysokim standardzie. Jest niezwykle popularnym celem jednodniowych podróży ze Stanów Zjednoczonych. Wyspa jest na tyle mała, że jeden dzień w pełni wystarczy, by poznać większość jej uroków. 

Miłośnicy egzotycznych zwierząt z pewnością zainteresowani będą leżącą w bliskiej odległości od Aruby Wyspą Odrodzenia, zwaną wyspą flamingów. To zaledwie 40-hektarowy skrawek ziemi wystający z morza, na którym obcować można z licznymi flamingami. Te majestatyczne ptaki chętnie pozują przed obiektywem i z całą pewnością będą ozdobą każdej fotorelacji.

Aruba to również bardzo wdzięczny cel podróży dla entuzjastów sportów wodnych. Panują tu jedne z najlepszych na Karaibach warunków do uprawiania windsurfingu, nurkowania i snorkelingu.

Na Arubę dolecieć można z Warszawy, Berlina, zazwyczaj z międzylądowaniem w jednym z wielkich europejskich miast (Londyn, Madryt), lub Amsterdamu, korzystając z uprzejmości holenderskich linii lotniczych KLM. Nierzadko loty z Europy organizowane są z przesiadką w USA. Warto uzbroić się w cierpliwość, bo, o ile nie korzysta się z wynajętych przez biura podróży czarterowych przewoźników, loty wraz z przesiadkami potrafią trwać powyżej 30 godzin! 

Jamajka

Formalności związane z wjazdem na terytorium Jamajki są bliźniaczo podobne do tych z Aruby – obywatele polscy, których pobyt nie przekroczy 30 dni, nie mają obowiązku posiadania wizy. W przypadku wakacji dłuższych niż 30 dni lub przybycia w innym celu niż turystyczny, konieczne jest uzyskanie wizy w ambasadzie Jamajki w Berlinie. Wszelkich informacji udzielić może także Konsulat Honorowy Jamajki w Warszawie. 

Inne wymogi prawne to okazanie biletu powrotnego i paszport ważny przez co najmniej 6 miesięcy od daty pierwszego dnia pobytu na Jamajce. Turystów indywidualnych służby imigracyjne mogą poprosić również, grzecznie acz stanowczo, o okazania środków finansowych na czas pobytu oraz przedstawienie planu wizyty. 

Jamajka jest 28 razy mniejsza od Polski, ale stawiamy dolary przeciw orzechom, że większośc Polaków przez większą część roku chętnie zamieniłaby się ze swoimi jamajskimi przyjaciółmi miejscami. Jamajka słynie bowiem z niesamowicie bujnej roślinności i przepięknej pogody. 

Walutą obowiązująca na Jamajce jest Dolar Jamajski (JMD), który obecnie (09.04.2024) kosztuje ok. 0,03 zł. Jak w większości państw Karaibów mile widziane są jednak dolary amerykańskie. Językiem urzędowym jest angielski, ale popularna jest także jego mniej formalna, nieco zniekształcona wersja – patois. 

Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1494 roku. Hiszpanie nie tracili czasu i skolonizowali ją już na początku XVI stulecia. W 1655 roku wieku dostała się jednak pod berło królów angielskich, którym przez blisko 150 lat dostarczała olbrzymich korzyści finansowych brytyjskiej koronie jako kolonia cukrownicza i centrum handlu niewolnikami. Jako ciekawostkę podać można fakt, że wyspa była kryjówką licznych pirackich załóg, które traktowały ją jako bazę wypadową podczas łupienia hiszpańskich posiadłości. 

Wyzyskiwanie miejscowej ludności i eksploatacyjna polityka głównie hiszpańskich władz kolonii doprowadziły do wymarcia miejscowych Indian, których nie było już na wyspie, kiedy Brytyjczycy przejmowali nad nią rządy. Na ich miejsce sprowadzano czarnych niewolników z Afryki, którzy w połowie XVIII wieku stanowili już blisko 90% mieszkańców Jamajki. 

Przełom XVIII i XIX wieku to liczne powstania czarnoskórej ludności przeciwko niewolniczemu wyzyskowi. Niewolnicy często zbiegali w góry, tworząc enklawy. W konsekwencji wyodrębniła się nowa grupa etniczna – Maroni. Potomkowie zbiegłych niewolników żyją na Jamajce do dziś, a ich całą populację na świecie szacuje się na około 43 tysiące ludzi. 

Związek Jamajki z macierzystą Wielką Brytanią trwał do 1959, kiedy to jako pierwsze państwo regionu Jamajka uzyskała autonomię. Niepodległość przyszła w 1962 roku. 

Jamajka, mimo że jest znacznie oddalona od równika, leży w strefie klimatu równikowego. Oznacza to bardzo wysokie temperatury przez prawie cały rok. Średnie temperatury miesięczne wynoszą 24-28 stopni. Nieco niższa temperatura panuje w górach. 

Wyspa zaliczana jest do miejsc bardzo wilgotnych z rocznymi opadami atmosferycznymi w  wysokości 6000 mm. W porównaniu do 500 mm z Aruby to ponad dziesięciokrotna przebitka! Okres suchy przypada na miesiące od grudnia do kwietnia, natomiast okres deszczowy panuje od czerwca do listopada. Jeśli zależy Ci podczas urlopu na kąpielach słonecznych i morskich, nie deszczowych, radzimy wybrać się na Jamajkę w tym pierwszym przedziale czasowym.

W każdym przypadku trzeba natomiast koniecznie pomyśleć o ubezpieczeniu turystycznym z wysoką sumą ubezpieczenia kosztów leczenia, a także profilaktyce przed podróżą. Warto zasięgnąć opinii lekarza specjalisty w zakresie chorób egzotycznych i przestrzegać podstawowych zasad higieny, czyli m.in.:

• pić tylko wodę butelkowaną;
• myć ręce przed każdym posiłkiem;
• nie jeść owoców ze skórką, sałat, surowego mięsa, itp.;
• unikać spożywania posiłków niewiadomego pochodzenia (np. na ulicznych stoiskach).

Z powodu panującego na Jamajce klimatu i wysokiej wilgotności uważać na siebie powinny tam szczególnie osoby cierpiące na choroby przewlekłe (np. nadciśnienie). Przed zakupem ubezpieczenia upewnij się, że ochrona obejmuje również sytuacje zaostrzenia się objawów tego typu choroby, czy może wymagane jest rozszerzenie polisy o dodatkową klauzulę.

Była brytyjska kolonia słynie z niezwykle bogatej szaty roślinnej. Co ciekawe, zdecydowana większośc z uprawianych na wyspie roślin została tu przywieziona przez Europejczyków, jak choćby przywieziony z Chin bambus, który rośnie dzisiaj w dosłownie każdym zakątku wyspy. Przed ich przybyciem rdzenna ludność znała jedynie gwajawę, ananas, jabłko cukrowe i caimito. Dziś natomiast dominują uprawy bananów, cytrusów i trzciny cukrowej. 

Na wyspie znaleźć można aż 3 tysiące odmian roślin kwitnących, z których 800 występuje jedynie tutaj. Bardzo charakterystycznym dla Jamajki elementem fauny jest drzewo mahoe, które uznawane jest za narodowe drzewo Jamajki. Za narodowy kwiat Jamajczycy uznają gwajakowiec. Warto zapamiętać te nazwy, by w rozmowie z miejscowymi pochwalić się znajomością ich kultury. To zaprocentuje. 

Tym bardziej, że rozmów z Jamajczykami po prostu nie da się uniknąć – to niezwykle ciekawi świata i otwarci ludzie, którzy bardzo często bezinteresownie zagadują turystów, pytając się, czy wszystko OK, jak się czujemy, skąd jesteśmy. Status narodowej gry Jamajczyków uzyskało domino, więc jeśli chcemy zaskarbić sobie serca autochtonów, nauczymy się zasad tej gry i rozegrajmy kilka partii. Na zwycięstwo nie ma jednak co liczyć. Nagrodą będzie świetnie spędzony czas i szczera sympatia wesołych adwersarzy. 

Będąc na Jamajce nie można nie spróbować ulubionych potraw miejscowej ludności, czyli owoców akee w towarzystwie solonej ryby i warzyw, oraz jerk chicken – kurczaka przyrządzonego w specjalnym zamkniętym grillu opalanym węglem drzewnym z dodatkiem pikantnych przypraw. Jamajczycy chętnie jedzą również… kozy. Jeśli sumienie pozwoli Ci na skosztowanie mięsa tych sympatycznych zwierząt, polecamy, gdyż wrażenia smakowe są bardzo ciekawe. 

Najpopularniejszą plażą na Jamajce jest Long Bay w Negril. Nazwa jest dość adekwatna, gdyż opisuje długą na prawie 10 kilometrów piaszczystą plażę, przy której przez lata powstawała bogata infrastruktura hotelowa, która dziś prezentuje bardzo wysoki poziom usług i równie wysokie ceny. Plaża jest piękna, ale pełna turystów. 

Zwiedzającym, którym nie odpowiadają tłumy i tłok, polecamy wycieczkę Black River Safari, dzięki której poznamy dobrze południową część wyspy. Rejs najdłuższą rzeką Jamajki, zwiedzanie fabryki rumu i podziwianie zjawiskowych wodospadów to tylko część z atrakcji czekających na uczestników. 

Barbados

Zanim zaczniemy pisać o kwestiach formalnych, pobawmy się w zgadywanki. Jak nazwać mieszkankę i mieszkańca barbadosu? Według Nowego słownika poprawnej polszczyzny PWN powinniśmy powiedzieć Barbadoska i Barbadoszczyk. Spotykany jest również zapis Barbadosyjczycy. Jesteśmy jednak całkiem pewni, że obydwie nazwy w języku polskim są dla mieszkańców Barbadosu całkowicie niewymawialne. 

A zatem, jakie Barbadoszczycy stawiają wymogi formalne przy wjeździe na terytorium ich państwa? Jeśli masz zamiar spędzić wakacje nie dłuższe niż 3 miesiące, wiza nie będzie konieczna. Niezbędny za to jest paszport, który musi być aktualny jedynie na czas pobytu na Barbadosie, oraz bilet powrotny. Lokalne władze migracyjne nie wymagają okazywania środków finansowych niezbędnych w czasie pobytu. Liberalne podejście, prawda?

Stolicą kraju jest liczące sobie niespełna 100 tysięcy mieszkańców Bridgetown, w którym urodziła się znana na całym świecie piosenkarka, Rihanna. Co ciekawe, w tym karaibskim miasteczku od 1882 do 1925 roku kursowały tramwaje – nie miały one numerów, lecz nazwy.

Walutą Barbadosu jest Dolar barbadoski (BBD), którego kurs wynosi 1,95 złotego (09.04.2024). Jak na każdej karaibskiej wyspie nastawionej na goszczenie amerykańskich turystów, także na Barbadosie mile widziane są dolary amerykańskie. Sugerujemy zaopatrzyć się w gotówkę, ponieważ na miejscu nie znajdziemy zbyt wielu bankomatów. W strefach hotelowych honorowane są oczywiście karty płatnicze. Ceny na Barbadosie są nieco wyższe niż w Polsce, o czym warto pamiętać podczas wizyty w restauracji czy barze.

A ile kosztuje ubezpieczenie? Zobaczmy, jakich cen mogą się spodziewać turysta podróżujący w pojedynkę, para podróżnych i 4-osobowa rodzina z dwójką dzieci. Oferty dotyczą tygodniowego pobytu na Barbadosie w celach wypoczynkowych, żaden z podróżnych nie cierpi na chorobę przewlekłą.

A jaka jest historia tej wysypy? W odróżnieniu od Aruby czy Jamajki, Barbados został odkryty nie przez Hiszpanów, lecz przez Portugalczyków jeszcze w XV wieku. Trafili oni na wyspę po drodze do Brazylii. To właśnie portugalski odkrywca, Pedro a Campos, nazwał ją Los Barbados, co oznacza “brodaty”. Najprawdopodobniej nazwę zaczerpnięto od licznych na Barbadosie drzew figowych, których liście przypominają brodę. Portugalczycy nie zdecydowali się jednak na kolonizację wyspy. Uczynili to Anglicy, którzy zaczęli zasiedlać ją od 1627 roku. 

Dekadę później z Brazylii sprowadzili oni trzcinę cukrową, dzięki czemu na przestrzeni kolejnych dekad Barbados stał się prawdziwą perłą w koronie rodzącego się angielskiego imperium kolonialnego, przynoszącą ogromne zyski z plantacji. W XVII wieku to właśnie Barbados był najbardziej dochodową plantacją trzciny cukrowej, jednak późniejsze klęski żywiołowe sprawiły, że palmę pierwszeństwa przejęła Jamajka i Wyspy Zawietrzne.

Był to też okres, w którym na wyspę zaczęto sprowadzać coraz więcej niewolników z Afryki. Niewolnicy pochodzili głównie z Sierra Leone, Gwinei, Ghany, Wybrzeża Kości Słoniowej, Nigerii i Kamerunu. Mamy więc do czynienia z przypadkiem łudząco podobnym do historii Jamajki. Aktualnie aż 92% miejscowej ludności jest czarnoskóra. 

Na Barbadosie w 1637 roku powstało pierwsze na całej zachodniej półkuli ziemskiej (i trzecie najstarsze na całym świecie) ciało ustawodawcze, zwane Izbą Zgromadzenia. Niższa izba barbadoskiego parlamentu nazywa się tak do dziś. W 1966 roku Barbados zadeklarował niepodległość od Wielkiej Brytanii, a 30 listopada 2021 roku oficjalnie zerwało unię personalną łączącą obydwa kraje, detronizując królową Elżbietę II, a na głowę państwa powołując prezydentkę Sandrę Mason.

Wróćmy jednak do czasów współczesnych, bo przecież nie dla historii jedzie się na Karaiby, prawda? Barbados ma do zaoferowania wszystko to, co większość wysepek regionu: piękne plaże, czyste i ciepłe wody, przemiłych mieszkańców i rozbudowaną infrastrukturę hotelarską. 

Czym się jednak wyróżnia? Kuchnią! Wyspa nazywana jest kulinarną stolicą Karaibów i tytuł ten jest w pełni zasłużony. Kuchnia barbadoska zwana jest również kuchnią Bajan i cechuje się wpływami wielu kultur, co stanowi o jej wyjątkowości. 

Narodowym daniem Barbadosu jest cou-cou w towarzystwie aromatycznej latającej ryby. Co to takiego? Danie z ziarna kukurydzy i świeżej okry, wraz z pikantną duszoną rybą latającą, aromatyzowaną pysznie świeżą cebulą, czosnkiem, tymiankiem, pomidorami i pieprzem. Latająca ryba jest zresztą jednym z symboli Barbadosu, który zwany jest “Krajem latających ryb”.

Popularne wśród odwiedzających i miejscowych są również placki rybne. Te pyszne, smażone przekąski składają się z solonego dorsza, mąki, ziół i pieprzu, a znaleźć je można na całej wyspie, od zwykłych jadłodajni po najbardziej wyszukane lokale.

Jednym z najbardziej malowniczych miejsc na Barbadosie jest słynna Carlisle Bay na obrzeżach Bridgetown. Piękne białe plaże i długie odcinki krystalicznie czystej turkusowej wody sprawiają, że rokrocznie przybywa tam mnóstwo turystów.

Mieszkańcy Barbadosu są bardzo otwarci i uwielbiają celebrować życie. Zaskakują oni swoim ciepłem, swobodnym urokiem i wyrafinowaniem.  Wyspa jest odzwierciedleniem jej mieszkańców. Tutaj prosty domek stoi śmiało pośród przepychu posiadłości bogaczy. Sprzedawca na plaży chętnie porozmawia o sensie życia z każdym. Barbados jest również jednym z najbezpieczniejszych dla kobiet krajów na świecie. 

FAQ – najczęściej zadawane pytania o podróż na Karaiby

Autor artykułu: Michal Rosiak

Dba, by każdy artykuł poradnikowy pojawiający się w naszym serwisie miał odpowiednią wartość merytoryczną i nie urągał zasadom języka polskiego. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunku Historia oraz Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu na kierunku Zarządzanie. Posiada sześcioletnie doświadczenie w prasie tradycyjnej i internetowej.