Umowa przechowania

Umowa przechowania jest zawierana pomiędzy osobą przechowującą (przechowawcą) a składającym, czyli deponentem, który oddaje pierwszej osobie rzecz na przechowanie. Art. 835 Kodeksu cywilnego podaje, że: “Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną na przechowanie”.

Oznacza to, że przechowywana ruchomość nie może zostać w żaden sposób uszkodzona lub zniszczona. Do zawarcia umowy przechowania dochodzi, kiedy np. zostawiasz kurtkę w szatni, oddajesz wartościową rzecz do depozytu przed koncertem lub parkujesz samochód na płatnym parkingu. 

UWAGA!

W przypadku płatnego parkingu nie zawsze masz do czynienia z usługą przechowania. Świadczona usługa może być określona jako wynajem miejsca parkingowego na czas postoju pojazdu.

Warunki przechowania w ramach umowy

  1. Przechowanie rzeczy ruchomej może być płatne lub bezpłatne. Art. 836 Kodeksu cywilnego podaje, że jeśli wysokość opłaty za przechowanie nie została uzgodniona w umowie lub taryfie, przechowawca powinien otrzymać wynagrodzenie przyjęte w danych stosunkach, chyba że z okoliczności lub umowy wynika, że przechowanie jest darmowe.
  2. Sposób przechowania rzeczy nie powinien pogorszyć jej stanu. Art. 837 Kodeksu cywilnego mówi, że jeśli w umowie nie jest określony sposób przechowania, to przechowawca powinien przechować rzecz w sposób, który wynika z jej właściwości i okoliczności.
  3. Art. 838 Kodeksu cywilnego dodaje, że w celu ochrony przechowywanej rzeczy przed uszkodzeniem lub utratą przechowawca może zmienić miejsce i sposób jej przechowywania. Jeśli to możliwe, powinien mieć wcześniejszą zgodę deponenta. W innych okolicznościach, kiedy rzeczy nie grozi uszkodzenie czy utrata, przechowawca nie może używać rzeczy bez zgody deponenta (art. 839 Kodeksu cywilnego).
  4. Art. 840 Kodeksu cywilnego podaje, że przechowawca może przekazać rzecz innej osobie, jeśli jest do tego zmuszony przez okoliczności. Deponent powinien zostać jak najszybciej o tym powiadomiony.
  5. Według art. 841 Kodeksu cywilnego przechowawca jest odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, jeżeli jej używa, zmienia miejsce lub sposób przechowywania, oddaje innej osobie na przechowanie bez zgody deponenta  czy koniecznej potrzeby.
  6. Składający powinien odebrać przechowywaną rzecz w miejscu, w którym miała być przechowana. Deponent może zażądać zwrotu w każdym czasie, ale też przechowawca może żądać odebrania rzeczy przed upływem terminu oznaczonego w umowie w okolicznościach opisanych w art. 844 § 2 Kodeksu cywilnego. Ma znaczenie, czy przechowanie jest płatne, czy darmowe. W przypadku płatnego przechowania żądanie przechowawcy jest zasadne, gdy nie może przechować rzeczy w sposób odpowiedni bez własnego uszczerbku lub zagrożenia rzeczy. W przypadku darmowej usługi przechowawca może żądać odebrania rzeczy w dowolnym momencie, aczkolwiek czas zwrotu rzeczy musi być dogodny dla deponenta.
  7. Pisemna umowa przechowania nie jest konieczna. Można ją zawrzeć ustnie lub po prostu oddając rzecz na przechowanie